Wilg, de natuurlijke pijnstiller voor je paard

Drie weken terug vertelden wij je over Hippiatori, waarvan Hippocratus de belangrijkste is. Hippocratus schreef toen al een aftreksel van knotwilgschors voor bij gewrichtsontstekingen, pijn en koorts. Overigens kwam hij er ook achter dat wilgenschorsthee een doeltreffend middel is tegen diarree. Maar laten we even focussen op wat de wilg voor je paard kan betekenen. Jouw paard weet de wilg van nature al te vinden: als hij pijn heeft, gaat hij, als hij de kans krijgt, vanzelf al naar de wilg om een takje of wat blaadjes te pakken en hierop te kauwen. Instinctief weet hij dat dit heilzaam is. In de wilg zit Salicine, een stof die koortswerend en pijnstillend werkt. De Salicine wordt in het lichaam omgezet in salicylzuur. Dat is natuurlijke penicilline voor paarden (en honden, maar niet goed voor katten!). Het werkt behalve pijnstillend en koortswerend ook aansterkend, bloedstelpend, kalmerend en krampopheffend. Maar let op: geef je paard geen toegang tot wilgentakken voordat je een wedstrijd gaat rijden – als hij gecontroleerd wordt op doping, zal de aanwezigheid van Salicine zorgen voor een positieve uitslag! Dat betekent dat er geconcludeerd zal worden dat jij je paard doping hebt gegeven! Met alle gevolgen van dien.

Buiten dat zijn er geen minpunten aan het verstrekken van wilg. Als je geen wilgenboom bij je wei hebt, zoek er dan één op en snij er wat takken van af. Leg die in de wei of in de stal en je paard zal je dankbaar zijn. Van de oudere, dikkere takken knabbelen de paarden de bast af en daar zijn ze wel even zoet mee! Je kan ook een dikkere tak aan een touw of ketting ophangen in de stal. De jongere takjes/twijgjes kan je zo aanbieden, maar je kunt ze ook in kleine stukjes knippen en door het voer doen. In tegenstelling tot bij de mens, is de smaak aangenaam voor paarden. Dus zelfs zonder dat hij pijn heeft, zal hij de takjes en bladeren graag eten, gewoon als lekkernij. Geef ze niet teveel per keer, want ze kunnen er stoned van worden! Alles met mate.

In het voorjaar is de concentratie magnesium het hoogst in de wilg. Aangezien paarden nogal eens een tekort hebben aan magnesium, is het dus een goed idee om je paard begin maart wilgentakken te geven waar de eerste scheuten en knopjes aan zitten. Dat vinden paarden heerlijk! Ze kunnen zich uren vermaken met het schillen en eten van de wilgentakken. Dat is dus twee vliegen in één klap: het gaat de verveling tegen en het is nog gezond ook! Heb je zelf geen wilgen op je terrein, kijk dan even goed rond in je omgeving waar je ze ziet. Je kan aan de eigenaar (particulier, de gemeente of natuurmonumenten) vragen of je de takken mag hebben als de boom gesnoeid gaat worden (meestal in het voorjaar). Vraag dan wel meteen of ze niet bespoten zijn, want insecticiden zijn natuurlijk uit den boze voor paarden!

Zelf wil ik nog weleens kauwen op een wilgentakje als ik hoofdpijn heb. De pijn neemt hierdoor af. Ik geniet van het resultaat, maar niet van de smaak tijdens het kauwen!