Berichten

HiepHooi voor jou?

De Paarden Oppas Service komt bij heel veel paardenhouders thuis – in heel Nederland, maar ook in België en Duitsland. Iedere paardenhouder heeft zo zijn eigen manier van paarden verzorgen. De soort paardenvoeding die zij aanbieden, verschilt ook per adres. Alle adressen hebben echter één ding gemeen: iedereen geeft zijn paard wel hooi. Maar hoe zij dit aanbieden, verschilt wel weer per paardenhouder.

Hooinetten hebben vele voordelen, maar men vindt ze vaak lastig om te vullen. Daar hebben wij nu een oplossing voor!
Maar eerst de voordelen van het gebruik van hooinetten:
• je voert een duidelijke hoeveelheid hooi
• er valt al veel stof uit het hooi bij het vullen van het net
• het paard eet in een natuurlijke houding
• het hooi ligt van de stalbodem af
• het paard eet veel langzamer zodat er minder verveling optreedt
• het hooi voeren wordt beter over de dag verdeeld.

Een groot bijkomend voordeel is dat men met hooinetten veel spaarzamer om gaat met hooi. Hooinetten zijn dus kostenbesparend! Helaas is een hooinet lastig te vullen en dat is voor sommige mensen een reden om toch maar geen hooinetten te gebruiken. Daar komt bij dat de traditionele manier van vullen ook heel belastend is voor je rug.

Handig hulpmiddel
En nu wil je weten wat ons handigheidje is voor het vullen van hooinetten! Dat is de HiepHooi! Ken je die al? HiepHooi
Deze vrolijke naam symboliseert het plezier waarmee de paardenhouders in kwestie hun hooi kunnen aanbieden aan hun paarden. Het geheim zit ‘m in het gemak waarmee zij de hooinetten vullen, dankzij de HiepHooi: een superhandige uitvinding!

Sneller en minder belastend
Je kan hiermee in een paar tellen het net geheel vullen en doordat je dat rechtopstaand kan doen, is dat ook niet belastend voor je rug. Hang de Hiephooi op heuphoogte in de buurt van je hooivoorraad. Je laat het hooinet met het koord naar je toe door de ring zakken en hangt 4 ogen over de haakjes. Nu hangt het net open, klaar om gevuld te worden. Je hebt nu twee handen vrij om het hooinet te vullen. Na het vullen pak je het koord en til je het hooinet een klein stukje omhoog, zodat de ogen weer los komen van de haakjes. Vervolgens laat je het hooinet zakken door de ring terwijl je tegelijkertijd het hooinet dicht trekt. En: hoppa => klaar!

Wil je een demonstratie? Klik hier voor het filmpje!

Bestellen? Naar onze shop!

Tekst: Sandra Oprel, uitvoerend directeur Paarden Oppas Service

De PAARDEN OPPAS SERVICE onderzoekt… Tinkers!

Weet jij waar de naam ‘Tinker’ vandaan komt?

Het is een term die uit het ‘Gaelic’ komt – een Celtische taal die o.a. in Ierland gesproken wordt. Het originele woord wordt zo geschreven: tinceard – in het Engels ’tinsmith’, oftewel ‘ketellapper’. Wat zeg je? Ken je het woord ketellapper niet? Ketellapper is een in Nederland uitgestorven beroep. Ketellappers repareerden vroeger keukengerei, waaronder koperen ketels. Versleten plekken konden opgelapt worden, dat wil zeggen dat er een stuk metaal, een ‘lap’ met tin over de zwakke plek gesoldeerd werd. De ketellapper was doorgaans een rondreizende zelfstandige. Het Engelse equivalent Tinker is een niet bepaald vleiend woord dat in Ierland en Groot-Brittannië wordt gebruikt om rondtrekkende groepen aan te duiden, zoals de zigeuners en de Ierse Travellers. De aanduiding Tinker wordt gevoeld als een scheldwoord voor rondtrekkende handelaren die overal aanbellen en mensen aanbieden om messen te slijpen en ketels te lappen.

Aan het einde van de 18e eeuw reisden deze Tinkers (hier dus een verwijzing naar de mensen, niet naar de paarden!) met paard en wagen. Hun paarden moesten geduldig zijn, want ze moesten vaak wachten terwijl Tinkers op www.PaardenOppasService.nlde baas op één locatie werkte, om vervolgens door te trekken naar de volgende locatie. Het moesten ook betrouwbare paarden zijn, want de zigeuners hadden geen geld of ruimte voor een aparte bok op hun woonwagen, in plaats daarvan menden zij vanuit een stoel die in de deuropening stond. Een goed paard noemden de zigeuners een “kushti grai”, en dat was/is het Tinkerpaard! De specifieke bonte tekening van de paarden zorgde er ook voor dat de Tinkerpaarden niet zo snel gestolen werden: ze worden immers makkelijk herkend! Het is een nieuwsgierig en dapper paard. De uitspraak ‘Wie niet sterk is, moet slim zijn’, gaat niet op voor de Tinker: hij is zowel sterk áls slim!

Het ras is opgebouwd uit onder andere de Clydesdale, de Shire en de Fell pony. De Tinker is een redelijk klein koudbloedpaard (gemiddeld 1,50 m), wat uit Ierland en Engeland afkomstig. Tinkers zijn meestal bont, maar er zijn ook egaal gekleurde Tinkers. Het zijn sterke paarden met veel behang (lange manen, staart en vetlokken). Tinkers hebben soms een zogenaamd maanoog. Bij een maanoog mist het oog pigment in de iris en kleurt het oog lichtblauw tot wit. Het is alleen een kleurafwijking: het paard is niet blind.

Naast de naam ‘Tinker’ wordt dit paard ook wel Gypsy (Vanner) Horse of Irish Tinker/Cob genoemd, maar dat zijn eigenlijk verschillende types Tinkers: de Irish Cob is stevig en niet zo groot – dit is het standaard paard wat indertijd de zigeunerswoning op wielen trok. De Romany Grai is lichter gebouwd en meer het rijpaard type – die komt nu het meeste voor. Een Tinker is een Vanner wanneer hij hoger is dan 1.62 m. – de naam komt van een klein tweewielig karretje dat Van werd genoemd en waarop artikelen te koop werden aangeboden. De gemiddelde schofthoogte van de Vanner is 1.70 m doordat er bij het fokken van dit type meer Shire bloed is gebruikt. Dit type wordt vooral gebruikt als trekpaard en komt in Nederland bijna niet voor. En dan is er nog de Romany Scudder, maar die komt in Nederland ook niet veel voor. Dit type heeft draversbloed in zich en is veel ranker en heeft minder behang.

De Tinker wordt nu voornamelijk gebruikt als recreatiepaard, niet alleen onder het zadel, maar ook aangespannen. Je komt hem ook steeds vaker tegen in de wedstrijdsport, zowel bij de dressuur als het springen.


Wij interviewden Arline, die de Paarden Oppas Service inschakelde toen zij op vakantie ging.

1.Hoe heet je Tinker en hoe oud is hij?

De officiele naam van mijn knappe kleurplaat is Dimple. Het leek me leuk om hem naar Ierse wiskey te vernoemen. Bij thuiskomst kwam ik erachter dat Dimple een Schotse wiskey is, pffffff! Gelukkig weet hij zelf het verschil niet dus heb ik het maar zo gelaten. Daarnaast heeft Dimple vele aliassen als Kleurplaat, Spikkel, Dimpiestimpie etc. Dimple is 20 jaar.

2. Hoe lang heb je hem al en wat maakt hem zo speciaal voor jou?Tinker bij Paarden Oppas Service

Dimple is in 2000 bij ons gekomen dus inmiddels al 16 jaar lid van onze familie. Wat hem zo speciaal maakt… Jeetje: hij is m’n maatje en na al die jaren hoort hij echt bij me.
Arline zonder Dimple is net zoiets als haring zonder uitjes…het kan wel maar het is minder lekker.

3. Hoe gaat hij om met andere paarden?

Doorgaans is Dimple een heel sociaal en zachtaardig type. Helaas heeft hij een handicap, hij is maanblind aan 1 oog. Dit maakt dat veranderingen in de kudde voor hem best heftig zijn.
Vorig jaar is er een nieuweling bijgekomen en zijn eerste reactie was ‘wegwezen jij!’. Inmiddels is de rust wedergekeerd en trekken ze samen sprintjes door de wei.

4. Heb je indertijd bewust gekozen voor dit ras? En zo ja, waarom?

Ja, ik heb altijd een zwak voor bonte paarden gehad. Ze hebben iets over zich waar ik als een blok voor val (net als vroeger mannen met lang haar ;-)). Door al zijn haren en vriendelijke uitstraling is hij ook een soort kindermagneet. Tijdens onze ritten moeten we ook vaak even stoppen omdat kleine friemelhandjes aan hem willen zitten. En aangezien Dimple wel houdt van pauzes bevalt hem dit prima. En hoe leuk is het als je opeens heel hard hoort: “KIJK MAM… EEN INDIANENPAARD!!”

5. Wat voor discipline rij je met hem en rij je ook wedstrijden met je Tinker, of berijd je hem puur recreatief?

Leuk woord discipline… Dimple en ik zijn nogal ongedisciplineerd 😉 Rijden zonder bit, dus onderweg grazen en samen lunchen (broodjes pindakaas zijn favoriet). Maar nee, geen discipline.
Wonend midden op de Veluwe genieten wij van de uitgestrekte bossen.

6. Denk je dat dit ras geschikt is voor iedere ruiter? Waarom wel/niet? En wat wil je meegeven aan mensen die overwegen een Tinker te kopen?

Dit ras is naar mijn mening geschikt voor iedere ruiter zonder heel veel ambitie. Dimple kan van alles wat, beetje dressuur, beetje western… springen helaas niet, door zijn beperkte zicht.
Ik denk niet dat we Edward Gal op een Tinker de ring in zien hobbelen… Maar wil je genieten van een lekkere lange bosrit en samen genieten van de natuur dan zijn deze dieseltjes meer dan geschikt!

Tinkers onderzocht door de Paarden Oppas ServiceWat ik wil meegeven… Bezint eer ge begint, denk ik. Maar dat geldt natuurlijk voor ieder dier dat je aanschaft. Het genot is groot als je in het zonnetje over de heide stapt, maar Tinkers zijn, mede door de zware beharing altijd wel mokgevoelig en de vacht vergt de nodige verzorging. Daarnaast is de zomer een tricky seizoen, want het motto van Dimple is “jeuk is erger dan pijn” dus als er geschuurd wordt, gebeurd dit vol overgave en het is best een klus om dit onder controle te houden. Mijn zus zegt altijd “als je van kammen houdt moet je een Tinker nemen”. Haha!

7. Als je opnieuw een paard zou kopen, zou je dan weer voor een Tinker kiezen?

Qua karakter? JA! Qua werk? Misschien. Het My Little Pony effect is natuurlijk om bij weg te dromen maar Dimple is fan van rollen in de bagger en met al dat lange haar maakt het de verzorging best een klus.
En als je ALTIJD als laatste klaar bent met poetsen krijg je ook zo’n naam….

8. Als je Dimple vergelijkt met bijvoorbeeld een Fjord, qua karakter, zijn er dan volgens jou verschillen die grotendeels bepaald worden door het ras?

Ik vind het lastig om het volledige ras te vergelijken. Voor wat de vergelijking tussen Dimple en Archibald (onze Fjord) kan ik zeggen dat de Fjord een echte vuurvreter is (doorgaan no matter what) waar Dimple in dezelfde situatie zou denken ‘anders gaan we toch gewoon gezellig weer naar huis toe, of zo?’ Hij is meer laid back en laat zich niet opnaaien.
Dimple is jaren een soort hulphond geweest voor paarden van vriendinnen. ‘Arline, mogen we met jou meerijden in het bos? Dimple is altijd zo braaf”.

9. Wat is het spannendste of meest ontroerende moment met Dimple geweest?

Het meest ontroerende wat ik heb meegemaakt is zijn reactie nadat hij uit zijn narcose kwam (koliek operatie) en hij mijn stem hoorde. Hij stond als een dood vogeltje in zijn box bij de Lingehoeve met grote infuusjerrycans aan het plafond (wat heeft dat plaatje een indruk op mij gemaakt, zeg). De kliniek belde dat de operatie gelukkig goed was gegaan en ik ben meteen naar Lienden gecrosst.
Toen ik aankwam zei ik “Heey knappe bink”en toen hinnikte hij heel zachtjes…..en dan kun je mij dus echt bij elkaar vegen!!! Na 2 weken mocht hij weer naar huis en gelukkig is hij helemaal hersteld!

10. Toen je op vakantie ging, heb je de Paarden Oppas Service ingeschakeld om een verzorger voor Dimple te regelen. Hoe heb je dit ervaren?

Het inschakelen van de POS is het beste wat we hebben gedaan!! Tijdens onze eerste keer afwezigheid is Sandra gevallen met heftig oogletsel als gevolg. Wij hebben niets hierover gehoord en pas toen wij terug kwamen van vakantie hebben wij vernomen dat Sandra was gevallen. De paarden worden met alle egards behandeld en het terrein wordt super netjes schoon gehouden.
Wat voor ons ook heel erg fijn is, is dat alles bespreekbaar is want naast paarden worden  ook onze honden goed verzorgd en zij vermaken zich kostelijk met Peter en Sandra.

Tinkers onderzocht door Paarden Oppas Service

 

 

Cola voor je paard

cola voor je paardCola is slecht voor je, dat weet iedereen. Er zitten wel 10 suikerklontjes in een blikje! Dat giet je toch niet bij jezelf naar binnen? Laat staan bij je paard!! Toch schrijft de dierenarts het in sommige gevallen voor, wist je dat?

We hebben het over gevallen van maagimpactie. Weleens van gehoord? Eén van onze verzorgers paste de afgelopen weken op een paard met koliekklachten. De pony stond er wat lusteloos bij. De paardenhouders hadden de verzorger van tevoren op de hoogte gebracht van het feit dat Bolleke koliekklachten had. Ze moest goed in de gaten houden hoeveel hij at en of hij wel goed mestte. Een vermindering of zelfs het wegblijven van mest zou wijzen op verstopping. De verzorger ging regelmatig met hem lopen, om de darmen in beweging te houden. Bolleke kreeg bietenpulp, geweekt hooi, kuil en psylliumzaad met zonnebloemolie. En paraffineolie tegen de obstipatie.  Omdat de klachten bleven aanhouden, werd de dierenarts ingeschakeld. Tijdens een eerder bezoek had hij koliek geconstateerd, maar nu de klachten over een langere periode bleven terugkomen,  steeds langer aanhielden en Bolleke niet genoeg reageerde op de paraffine, stelde hij voor een echografie te doen.

Dat was heel verhelderend: er bleek hier sprake te zijn van maagimpactie! Deze maagimpactie was een gevolg van vergiftiging door Jacobskruiskruid, wat groeit op een nabijgelegen natuurgebied (tip: let alsjeblieft op of deze giftige plant bij De Paarden Oppas Service waarschuwt voor Jacobskruiskruidjouw paard in de buurt voorkomt!). De lever van de pony is aangetast waardoor de maagfunctie niet meer naar behoren werkt. Normaal is dit onomkeerbaar, maar de dierenarts in kwestie is overtuigd dat hij hem kan helpen. Door de maagimpactie wordt het voedsel niet goed verteerd door de maagsappen, waardoor er een plakkerige klont ontstaat die alsmaar groeit en steeds harder wordt. Vandaar dat die koliekklachten aan bleven houden! Nu ze weten wat het is, kunnen de paardenhouders zorgen dat al het Jacobskruiskruid in de omgeving verwijderd wordt en ze kunnen Bolleke gericht gaan behandelen. De eerste actie van de dierenarts was het uitdelen van cola: hij gaf Bolleke tot tweemaal toe cola door een maagsonde die via de neus werd ingebracht. De cola zorgt ervoor dat de dikke klont in de paardenmaag wordt opgelost. Vervolgens kreeg Bolleke medicijnen voorgeschreven om de beschadigde maagwand te herstellen en hij kreeg een probioticakuur. Zijn dieet werd aangepast: hij mocht alleen nog maar gras eten, en mocht slechts 2 x per dag 15 minuten grazen. Dit wordt langzaam opgebouwd.

Symptomen en behandeling
Impactie vereist onmiddellijke aandacht van de dierenarts. De symptomen lijken op zandkoliek: het paard is lusteloos, voelt zich oncomfortabel en zal zijn hoofd telkens draaien naar de plek waar de obstipatie zit en ernaar bijten en schoppen. Sommige paarden zullen er de voorkeur aan geven om te gaan liggen, anderen blijven staan. Ze gaan mogelijk rollen in een poging de boel  daarbinnen los te maken en ze kunnen gaan zweten. Wat jij kan doen is het paard warm houden en eventueel zijn oren masseren. Zie ons artikel over de Tellington Touch. Het zal je paard helpen om te ontspannen en het kan mogelijk de obstipatie verlichten.
Check ook de ademhaling en hartslag van je paard om te zien hoeveel pijn het dier heeft. Zie ons artikel over ziekmeldingen: ‘Waaraan kan ik zien dat een paard ziek is? Deze gegevens kan je doorgeven als je de dierenarts belt.

Behalve cola kan je dierenarts er ook voor kiezen om je paard via de maagsonde minerale olie te geven om de impactie los te weken. Ook kan hij via de sonde laxeermiddelen met antibiotica toedienen om gasveroorzakende bacteriën te doden. Een dosis flunixin meglumine (een NSAID) kan de pijn verlichten en ervoor zorgen dat de spieren ontspannen, waardoor de impactie mogelijk opgelost wordt. Het kan zijn dat de dierenarts een infuus aanlegt om extra vocht toe te kunnen dienen.

Mogelijke oorzaken
Impactie kan verschillende oorzaken hebben, zoals teveel eten, te weinig drinken, te weinig bewegen, de aanwezigheid van parasieten (zie ons artikel ‘Wormen kunnen dodelijk zijn) of giftige planten in de wei. Door gebitsproblemen kan een paard soms niet goed meer kauwen, waardoor het ruwvoer onvoldoende vermalen wordt en de darmen het niet kunnen verteren. Van nature heeft het darmkanaal van een paard nu eenmaal een aantal vernauwingen en als het voedsel dan in grote klonten aankomt, bestaat de kans dat het vastloopt. Verandering in het dieet van een paard kan ook de boosdoener zijn. Grote hoeveelheden krachtvoer, suikers en/of zetmeel kunnen zeker impactie veroorzaken.  Ook stress door bijvoorbeeld reizen of een verandering in de kudde kan een aanleiding zijn voor impactie.

Voorkomen is beter dan genezen
Om impactie te voorkomen is het dus belangrijk dat je paard voldoende drinkt en toegang heeft tot vezelrijk ruwvoer. Wees zuinig in het aanbieden van granen en stap je over op ander voer, doe dit dan heel geleidelijk. Ontworm je paard regelmatig en zorg dat er geen giftige planten of bomen in/bij de wei staan. Begeleid veranderingen in de kudde goed, rekening houdende met de hiërarchie onder de paarden.
Als je gaat reizen en je paard een hekel heeft aan de trailer, oefen het trailerladen dan met engelengeduld en roep eventueel de hulp in van een expert op het gebied van trailerladen. Een aantal van de verzorgers van de Paarden Oppas Service is trainer in het trailerladen, dus wij kunnen je aan adressen helpen. En als je op vakantie gaat, dan kan je natuurlijk altijd een paardenoppas van ons krijgen, zodat je paard niet in de trailer naar het paardenpension gebracht hoeft te worden!

Ik ga op vakantie en laat thuis…

De paarden worden met liefde verzorgd

De paarden worden met liefde verzorgd

Dit artikel werd gepubliceerd in BIT Magazine

Aangezien je paard niet in je koffer past en paardenmensen toch graag op vakantie gaan, zijn creatieve oplossingen noodzakelijk. Ga je op reis en wil je jouw paard niet uit zijn vertrouwde omgeving halen? De Paarden Oppas Service regelt een verzorger die tijdens jouw vakantie op je paarden, huis en eventuele andere dieren past.

“Wij maken sinds 2011 gebruik van de Paarden Oppas Service”, vertelt Loes Engels. Zij en haar man Richard hebben vier paarden, een hond, twee katten en wat kippen, die uiteraard hun verzorging nodig hebben als ze van huis gaan. “Een kennis tipte ons over de Paarden Oppas Service en we zijn gaan googelen, om ons vervolgens aan te melden.”
Na het intakegesprek gaat de hele procedure van start. “Het leek wel een datingbureau”, lacht Loes. “Maar dat is ook belangrijk. De oppassers moeten passen bij onze wensen, ze moeten onze dieren goed kunnen verzorgen.”
Loes en haar man kozen voor een ouder echtpaar. “We maakten kennis met Hans en Evelien uit Zwolle. Dat was zeer geslaagd! Bang voor gevaarlijke mensen hoef je niet te zijn. Als een verzorger zich aanmeldt wordt hij door de service ook echt gescreend. Het is niet zo dat er wordt gezegd ‘oh gezellig, kom maar bij de club’: de organisatie neemt haar taak wel echt serieus. Er vindt een uitgebreid intakegesprek plaats op het kantoor van de Paarden Oppas Service, en er worden verschillende hippische referenties nagetrokken.”
Loes en Richard zijn toen eerst op proefvakantie gegaan. “We gingen een lang weekend weg, dat waren we toch al van plan. Hans en Evelien hebben toen drie dagen opgepast. Ik maakte een voerschema voor de paarden, een verzorgingsschema en een schema over het huis.”
De match beviel. “Ze zijn echt heel erg secuur, maar dat moet natuurlijk ook. Ze moeten omgaan met de paarden zoals ik het ook altijd doe. Er komt regelmatig een meisje om op één van mijn paarden te rijden, zo ook als ik op vakantie ben. Ze geeft hem automatisch na het rijden wat muesli, als beloning. Maar dat had ik Hans vergeten te vertellen, ik had alleen gezegd dat ze zou komen rijden. Na het rijden pakte ze de muesli en Hans zei verschrikt: ‘Oh, wat ga jij doen? Dat heeft Loes niet opgeschreven!’. Hans ging er vanuit dat als Timbo dat zou mogen, ik het wel had opgeschreven, maar ik had er niet meer aan gedacht. Zoiets geeft wel aan hoe precies Hans is.”
Loes en haar man gaan nu zo’n drie keer per jaar op vakantie. “We gaan meestal rond de Kerst een week, of twee weken, maar we zijn ook een keer een maand naar Australië geweest. Ik bel Hans dan toch wel één keer per week op, om te vragen hoe het gaat. Al weet ik dat het goed gaat, want als er iets is belt hij op. Geen nieuws is dus goed nieuws.”

Er wordt secuur omgegaan met de paarden en hun leefomgeving

Er wordt secuur omgegaan met de paarden en hun leefomgeving

Een pensionstal of familie of vrienden in huis is voor veel mensen een stuk vanzelfsprekender, maar voor Loes en Richard was het alleen maar lastig. “Met een pensionstal laten we het huis toch alleen achter. Nu brandt er ’s avonds gewoon licht, wat fijn is, want we wonen toch best wel buitenaf. En dan hadden we nog iets moeten zoeken voor de honden, kippen en katten. Familie en vrienden hebben niet altijd verstand van paarden en ze werken vaak als wij op vakantie gaan.”
Het oppasechtpaar ontvangt een vergoeding voor hun diensten. “Ze krijgen een reiskostenvergoeding en een vergoeding voor de werkzaamheden, ze mesten namelijk de stallen uit, doen de paarden binnen en buiten en geven ze te eten. Daar krijgen ze dan 25 tot 35 euro per dag voor. Als je wilt, kun je ook een verzorger krijgen die kan rijden, maar dat heb ik liever niet. Het geld houdt ons niet tegen, dat is het voor ons waard, omdat mijn paarden veilig zijn en goed verzorgd worden. Ik kan gelukkig met een gerust hart weggaan, anders heb ik ook niks aan mijn vakantie.”
Loes weet inmiddels dat ze altijd op Hans en Evelien kan rekenen. “We hebben afgesproken dat ze de dierenarts moeten bellen bij twijfel, maar ik weet dat ze mij toch eerst zullen bellen. Ik zeg altijd tegen hem dat je beter een keer te veel kunt bellen dan te weinig. Gelukkig heeft hij mij of de veearts tot nu toe nog nooit hoeven bellen.”
Als Loes en Richard thuiskomen van vakantie is het huis nog net zo als toen ze het achterlieten. “Soms denk ik ‘is hier wel iemand geweest?’, zo netjes ziet het eruit. Ze nemen ook hun eigen boodschappen mee en alleen als ik zeg dat ze iets echt op mogen maken doen ze dat.”
Als je een oppasser zoekt heb je natuurlijk zelf inspraak in wie er komt. “De Paarden Oppas Service kwam met dit echtpaar en ik heb nooit een ander gezien. Maar stel dat het niet klikt, dan komen ze gewoon met een ander. De Paarden Oppas Service vraagt ook feedback. Sandra belt na afloop op om te vragen hoe het allemaal ging, ze wil echt op de hoogte blijven.”
De oppassers slapen in het bed van Loes en Richard, maar dat vindt ze helemaal geen raar idee. “Het maakt me niet veel uit. Het is voor mij het belangrijkste dat ze de dieren goed verzorgen. Het zou me wel uitmaken als ze er hier een bende van maken. Maar dat doen ze dus niet, want ook daar wordt toezicht op gehouden door de Paarden Oppas Service, door middel van die strenge screening vooraf en evaluaties na iedere oppasopdracht.”

Verzorger Hans:
“Mijn vrouw Evelien en ik passen al zo’n drie à vier jaar op. Inmiddels hebben we vier verschillende adressen waar we vorig jaar in totaal 70 dagen waren. Ons hele leven hebben we paarden gehad, maar we wonen nu in een appartement. Het fijne aan het oppassen is dat het een begin en een einde heeft, je hebt de dieren niet 365 dagen per jaar. Het is gewoon erg leuk werk, mijn vrouw heeft er ook plezier in. Als we gaan oppassen nemen we de hond mee: het is zielig om hem in het pension te stoppen. Voor de hond van Loes komt dat goed uit, want ze zijn echt dikke maatjes.
In een tijdschrift zagen we de advertentie van de Paarden Oppas Service. Mijn vrouw en ik besloten te bellen. We werden uitgenodigd en kregen een uitvoerig sollicitatiegesprek. Er werd naar referenties gevraagd en ze wilden een verklaring van goed gedrag. Begrijpelijk: je bent wel verantwoordelijk voor andermans dieren. De eigenaar en de Service moeten er vanuit kunnen gaan dat alles goed is.
De eerste keer dat we op gaan passen is altijd spannend. Als eerste ga ik natuurlijk naar de paarden kijken. Ik weet nog heel goed dat ik voor het eerst bij iemand kwam en ik meteen zei ‘dat paard is kreupel’. ‘Nee hoor’, zei de eigenaar. Ik dacht nog ‘Wat moet ze wel niet denken dat ik zoiets meteen zeg?’. Tot ze een paar minuten later naar me toe kwam en zei ‘Je hebt gelijk hoor, hij is inderdaad kreupel’. Ik kan goed zien of een paard gezond is.
Als we gaan oppassen wil ik altijd een voerschema en de gegevens van de veearts en monteur voor als bijvoorbeeld de stroom uitvalt. Ik wil ervoor zorgen dat als Loes in de auto stapt, ze vakantie heeft.
Mijn vrouw en ik mesten samen de stallen uit. Zelf gaan we uiteraard ook gewoon op vakantie, dat geven we dan aan bij de organisatie zodat de paardenhouders er rekening mee kunnen houden.”

Liefde voor je werk

Liefde voor je werk

De Paarden Oppas Service
De Paarden Oppas Service, onder leiding van Sandra Oprel, is actief sinds 2008. Wanneer je op vakantie gaat, zorgt de organisatie voor een professionele paardenverzorger die vanuit jouw huis woont de zorg voor de paarden en eventuele andere huisdieren op zich neemt. De verzorgers, dat kan één persoon zijn of een stel, hebben de opleiding Paardenhouderij of Dierhouderij gedaan, of hebben zelf jarenlang paarden gehad. De Paarden Oppas Service heeft een groot bestand met verzorgers, die verspreid wonen over het hele land. Zo is er altijd dekking. Ook in Duitsland en België heeft de Paarden Oppas Service verzorgers.

Wanneer je je inschrijft gaan ze op zoek naar een verzorger die volgens hen het beste bij je past. Als de verzorger de opdracht aanneemt, wordt hij of zij schriftelijk aan je voorgesteld. Als het profiel je aanspreekt, regelt de organisatie een kennismakingsgesprek bij jou thuis. Dan kan je ook meteen zien hoe die persoon met de paarden en honden is.

Dit artikel werd gepubliceerd in BIT Magazine.