Paard Archieven - Paarden Oppas Service

Berichten

Wat drinkt jouw paard? Over de kwaliteit van het water…

5 februari 2022/in Paardenhouder, Paardenvoeding /door Sandra Oprel

Er wordt veel gesproken over paardenvoeding: wanneer geef je wat en in welke mate? Over water wordt over het algemeen niet veel meer gezegd dan dat je paard voldoende moet drinken. Om hem daarin te stimuleren zou je stukjes appel of wortel in de emmer/speciebak kunnen leggen – dan kan hij ‘koek happen’ en ondertussen water binnen krijgen! Pepermuntjes in het water kan ook helpen. Waarschijnlijk heb je meerdere drinkbakken. Dan kan je aan het water in één van de emmers wat appelsap toevoegen, en wat je ook kan doen is je paard wat zout door het eten geven, of je hangt een zoutblok op: daar krijgt hij dorst van (zie ons blog ‘Paarden en hitte: feiten en fabels’). De gemiddelde waterbehoefte van een paard ligt tussen de 20 en de 60 liter, voor een pony ligt dat rond de 25 liter.

Van nature drinkt een paard uit zichzelf voldoende water, maar als hij niet lekker is of spijsverteringsproblemen heeft, kan het zijn dat hij minder drinkt. Een andere reden kan de kwaliteit van het drinkwater zijn.
Hoe zit het met de kwaliteit van het water wat jouw paard drinkt? Krijgt jouw paard leidingwater, bronwater of drinkt hij uit de sloot?

Leidingwater
Het veiligste is leidingwater, want daar zijn kwaliteitsnormen voor en de watermaatschappij controleert continu of de kwaliteit goed is. Wat je wel in de gaten moet houden is de hardheid van het water: die varieert per regio. Bij te hoge hardheid kan je kalkafzettingen krijgen in je waterleiding, wat tot verstoppingen kan leiden. Ook kan hoge waterhardheid invloed hebben op medicijnen die je paard gebruikt (bespreek dit met je dierenarts). Meten is weten!

De hardheid van water wordt in Nederland uitgedrukt in Duitse graden hardheid (ºdH). Dit geeft de hoeveelheid kalk en magnesium in water aan.

De waterleidingbedrijven hanteren de volgende indeling voor de waterhardheid:
– 0 tot 4º dH: zeer zacht water
– 4 tot 8º dH: zacht water
– 8 tot 12º dH: gemiddeld
– 12 tot 18 ºdH: vrij hard water
– 18 tot 30 ºdH: hard water

Klik hier om te kijken hoe de waterhardheid bij jou is.
Is de waterhardheid te hoog, dan kan je een ontharder plaatsen.

Putwater
De kwaliteit van putwater is uiteraard afhankelijk van de regio en de diepte van de put. Zandgrond houdt, in tegenstelling tot kleigrond, weinig verontreiniging tegen. Klei filtert heel gestaag het vuil uit het water. Sommige grondsoorten bevatten veel ijzer, kalk, arseen of cadmium. Arseen kan huidveranderingen veroorzaken en zelfs kanker. Cadmium kan schade aanrichten aan de nieren en leidt tot botontkalking. Het is dus zaak om putwater te laten testen voordat je je paard ervan laat drinken. Het mag dan goedkoper zijn om je paard putwater te laten drinken, maar als je hiervoor kiest neem je wel de verantwoordelijkheid op je om regelmatig analyses te laten doen! Ondiepe putten (15 tot 20 meter) leveren vaak een slechtere kwaliteit water op, omdat het percentage nitraat en nitriet hoger is en er vaak sprake is van bacteriologische verontreiniging. Nitraat wordt in de maag gedeeltelijk omgezet in nitriet. Nitrieten ontregelen het zuurstoftransport in het lichaam. Je paard kan hierdoor zuurstofgebrek krijgen. Het is zelfs zo dat nitrieten nitrosamines kunnen vormen, die mogelijk kankerverwekkend zijn.

Een diepere put is meestal beter, maar de kans op een hoog ijzergehalte is dan wel groter. Dit kan diarree veroorzaken bij je paard en een verminderde opname van koper. Bovendien proeft je paard de ijzersmaak, die niet aangenaam is, en hij zal daardoor waarschijnlijk minder water tot zich nemen dan hij nodig heeft. Bij diepere putten is het mangaan- en fluorgehalte meestal ook hoger (kan het skelet vervormen), evenals het gehalte aan natrium, chloride en ammonium. Zuur putwater tast metalen leidingen aan, waardoor er veel lood, koper, zink en/of nikkel in het putwater terecht kan komen.

Wist je dat slechts 2 op de 10 putwaters voldoen aan de kwaliteitseisen voor leidingwater? Putwater kan bacteriën en virussen bevatten, door aantasting van knaagdieren, insecten, stof en organisch materiaal, maar ook door rioolwater en mestsappen. Hierdoor kan je paard maag-/darmontstekingen krijgen en kan hij gaan braken en last krijgen van diarree. Dit vergroot weer de kans op uitdroging.

Slootwater
Je kunt je paard gewoon uit de sloot laten drinken, of uit een vijver, maar hier is het helemaal belangrijk om het water te laten testen, in verband met bedrijven die afvalstoffen dumpen, bestrijdingsmiddelen die boeren in de buurt gebruiken en de afvloeiingen van wegen (denk aan motorolie). Mest van de veehouderij en landbouw zorgt voor meer nitraat, nitriet en ammoniak in het water en het gebruik van bestrijdingsmiddelen kan leiden tot pesticiden in het water.

Drinkt je paard uit een beek, hou dan goed in de gaten of het water helder is en niet ruikt. Het is niet verstandig om je paard uit stilstaand water te laten drinken, omdat daar vaak parasieten en ziektekiemen in zitten. Als er veel slib op de bodem ligt of er zijn veel afgestorven planten, dan kan het water verontreinigd raken door rottingsprocessen. Er kan dan zwavel ontstaan, wat kan leiden tot zenuwafwijkingen bij je paard. E. coli en salmonella kan je paard darmproblemen geven. Ook kan er blauwalg in het water ontstaan, met name gedurende de zomermaanden. Het water heeft dan een groenblauwe of roodgele bovenlaag. Blauwalgen zijn zeer giftig en tasten de lever en nieren van je paard aan.

Nu je dit allemaal hebt gelezen, zul je er waarschijnlijk voor kiezen om je paard niet meer uit de sloot, vijver of beek te laten drinken, maar dat water is natuurlijk niet in ALLE gevallen verontreinigd. Het is een kwestie van regelmatig laten testen. Zelf kan je ook al een test doen. De Gezondheidsdienst voor Dieren ontwikkelde hiervoor in samenwerking met de Land- en Tuinbouw Organisatie Nederland een doehetzelftest. Blijf alert en laat regelmatig analyses doen. Je kunt hiervoor terecht bij de Gezondheidsdienst voor Dieren. Zij sturen je de potjes toe waar je wat slootwater of putwater in doet. Die stuur je op en dan testen zij het water voor je. De uitslag bespreek je met je dierenarts.

Je paard is afhankelijk van jou voor de kwantiteit en de kwaliteit van het water dat hij drinkt. Zorg dat je hier voldoende aandacht aan besteedt!

Mijn verhaal

11 maart 2021/in Paardenhouder /door Sandra Oprel

Zeven is het aantal jaren dat ik mijn eigenaar van dienst ben: stappen, draven, rennen, springen. Rustig en zachtaardig. Ik draag haar, haar man, haar kinderen en haar vrienden. Ik heb zat hooi, paardenvriendjes en tijd voor mezelf. Sappige weiden, blauwe luchten – ik voel me gelukkig.

Zes is het aantal maanden dat ik doorloop met pijn, nadat ik gevallen ben. Ik doe het voor haar, alles voor haar! Ze is ongeduldig met me. Ik doe echt mijn best om bij te blijven, maar door de pijn kan ik niet meer zo snel als voorheen. Iedere stap doet pijn. Niemand wil mij meer berijden. Er komt een nieuw paard, om mij te vervangen. Dit woord ken ik niet: “Nutteloos”.

Vijf is het aantal uren dat ik in de kleine ruimte sta tijdens de veiling. Ik heb pijn. Ik ken de paarden om mij heen niet en de mensen ook niet. Ik ben ver weg van mijn eigen weiland. Ik zoek verlichting van de pijn door mijn gewicht te verplaatsen van mijn pijnlijke been naar de andere kant. Mensen merken het op. Ik ken dit woord niet: “Kreupel”.

Vier is het aantal keren dat mijn waarde is berekend op basis van mijn gewicht. Ik begrijp hun woorden niet, maar ik kan het in hun ogen lezen. Harde blikken. Ik probeer niet op te vallen, onzichtbaar te zijn, maar ze zien me toch. Ik ken dit woord niet: “Slacht”.

Drie is het aantal keren dat ik jouw gezicht besnuffel door de tralies van de omheining, voordat ik concludeer dat jij vriendelijk en veilig bent. Ik hou van jouw ogen – ze hebben een zachte uitstraling. Ik hou van jouw handen: ze zijn zachtaardig. Laat me alsjeblieft niet hier achter! Ik probeer rechtop te staan, voor jou, maar het doet pijn. Ik doe hartstikke mijn best. Ik duw mijn neus in jouw handen en zucht.

Twee is het aantal minuten dat ik nodig heb om van de ene bak naar de andere te lopen. Ik ben bang, ik voel me gevangen en alleen. De mensen om me heen schreeuwen naar me dat ik door moet lopen, maar het lopen doet zo’n pijn! Een man naast mij praat, mensen kijken afkeurend naar me. Opeens is het voorbij.

Eén is het aantal uren voordat ik een trailer op word geleid. Ik ben alleen en ik ben bang. We gaan rijden. Een tijd later staan we stil en de deur gaat open. Ik hou mijn adem in en schrik van het licht. JIJ BENT HET!!! Ik sta stil en haal langzaam adem. Vriendelijke handen, zachte woorden. Nu ben ik niet meer bang.

Twee is het aantal röntgenfoto’s wat de dierenarts maakt, terwijl ik rustig bij jou sta. Alles voor jou. Er is flink wat tijd verstreken. Ik heb nu weer energie, de pijn is afgenomen. Ik hou van mijn nieuwe stuk land, mijn nieuwe stal. Ik hou van het hooi wat ik nu krijg. Ik weet niet wat de dierenarts allemaal doet, maar ik sta netjes stil als hij komt. Hij komt heel vaak. Ik ken dit woord niet: “Rehabilitatie”.

Drie is het aantal maanden voordat de pijn helemaal weg is. Ik voel me op mijn gemak bij jou. We gaan samen uit rijden. Ik ben bang dat de pijn terugkomt, maar jij bent heel rustig en geeft me vertrouwen. Ik doe heel hard mijn best voor jou. Alles voor jou!

Vier is het aantal weken waarin ik een nieuwe manier van rijden leer. Elke dag word ik door iemand anders bereden. Ik voel dat ik steeds sterker word. Ik begrijp de lessen en voel me trots dat ik zo kan werken. Ik voel dat jij blij met me bent. Je komt vaak langs en we leren samen. Ik ken dit woord niet: “Training”.

Vijf is het aantal jaren dat ik hard voor jou werk. We reizen naar wedstrijden, we werken met koeien en we rijden met vrienden. We leggen honderden kilometers af samen. Jij vertrouwt mij en ik vertrouw jou. Ik geef je alles wat ik heb, alles voor jou! Wat je maar wilt! Ik onthoud hoe je eruit ziet, je buien, je ritme. Ik weet wanneer ik lekker wild mag doen en wanneer rustig. We zijn een team.

Zes is het aantal minuten dat ik de pijn na een val probeer te verbergen voor je, maar je ziet dat ik pijn heb. Ik sta heel stil als de dierenarts komt. De pijn trekt weg, maar ik voel jouw verdriet. Ik herinner me een woord van vroeger, toen ik pijn had. “Nutteloos”. Maar dat woord gebruik jij niet. We gaan niet meer uit rijden, maar je komt wel iedere dag naar me toe. Dan geef je me wortels en ander lekkers en dan gaan we samen wandelen. Ik ontspan me weer – jij gaat me niet verlaten. Dit is een nieuwe manier van samenzijn. Ik ken dit woord niet: “Gepensioneerd”.

Zeven is het aantal keren dat ik ademhaal in jouw armen. We hebben heel wat jaren samen gehad. We zijn samen oud en wijs en langzaam geworden. Ik ga liggen, zoals ik dat wel vaker doe, maar ik kan niet meer opstaan! Jij knielt bij mij en spoort me aan om weer op te staan. Ik probeer het, voor jou, maar het lukt me echt niet! Jij zegt dat het goed is en komt naast me zitten. Ik haal langzaam adem. Jij bent heel dichtbij, houdt mijn hoofd vast en aait me. Je huilt. Ik voel jouw verdriet en duw mijn neus nog één keer in de kom van jouw hand om je te troosten. Alles voor jou! Ik zucht.
Sappige weiden, blauwe luchten, ik voel me vredig. Ik ken dit woord: “Geliefd”.

Auteur onbekend.

HiepHooi voor jou?

20 februari 2020/in Paardenhouder /door Sandra Oprel

De Paarden Oppas Service komt bij heel veel paardenhouders thuis – in heel Nederland, maar ook in België en Duitsland. Iedere paardenhouder heeft zo zijn eigen manier van paarden verzorgen. De soort paardenvoeding die zij aanbieden, verschilt ook per adres. Alle adressen hebben echter één ding gemeen: iedereen geeft zijn paard wel hooi. Maar hoe zij dit aanbieden, verschilt wel weer per paardenhouder.

Hooinetten hebben vele voordelen, maar men vindt ze vaak lastig om te vullen. Daar hebben wij nu een oplossing voor!
Maar eerst de voordelen van het gebruik van hooinetten:
• je voert een duidelijke hoeveelheid hooi
• er valt al veel stof uit het hooi bij het vullen van het net
• het paard eet in een natuurlijke houding
• het hooi ligt van de stalbodem af
• het paard eet veel langzamer zodat er minder verveling optreedt
• het hooi voeren wordt beter over de dag verdeeld.

Een groot bijkomend voordeel is dat men met hooinetten veel spaarzamer om gaat met hooi. Hooinetten zijn dus kostenbesparend! Helaas is een hooinet lastig te vullen en dat is voor sommige mensen een reden om toch maar geen hooinetten te gebruiken. Daar komt bij dat de traditionele manier van vullen ook heel belastend is voor je rug.

Handig hulpmiddel
En nu wil je weten wat ons handigheidje is voor het vullen van hooinetten! Dat is de HiepHooi! Ken je die al?
Deze vrolijke naam symboliseert het plezier waarmee de paardenhouders in kwestie hun hooi kunnen aanbieden aan hun paarden. Het geheim zit ‘m in het gemak waarmee zij de hooinetten vullen, dankzij de HiepHooi: een superhandige uitvinding!

Sneller en minder belastend
Je kan hiermee in een paar tellen het net geheel vullen en doordat je dat rechtopstaand kan doen, is dat ook niet belastend voor je rug. Hang de Hiephooi op heuphoogte in de buurt van je hooivoorraad. Je laat het hooinet met het koord naar je toe door de ring zakken en hangt 4 ogen over de haakjes. Nu hangt het net open, klaar om gevuld te worden. Je hebt nu twee handen vrij om het hooinet te vullen. Na het vullen pak je het koord en til je het hooinet een klein stukje omhoog, zodat de ogen weer los komen van de haakjes. Vervolgens laat je het hooinet zakken door de ring terwijl je tegelijkertijd het hooinet dicht trekt. En: hoppa => klaar!

Wil je een demonstratie? Klik hier voor het filmpje!

Bestellen? Naar onze shop!

Tekst: Sandra Oprel, uitvoerend directeur Paarden Oppas Service

Wat kost een eigen paard?

5 november 2016/in Paardenhouder, Paardenverzorger, Paardenverzorging /door Sandra Oprel

Het is een hele stap om je eigen paard te kopen. Niet alleen qua verantwoordelijkheid en tijdsinvestering, maar ook qua financiële investering. Naast de aanschaf van het paard en het tuig, wat bij elkaar toch al snel enkele duizenden euro’s kost, zijn er de maandelijks terugkerende kosten van de stalling en het onderhoud. Stalling kost je gemiddeld 250 euro en als je wekelijks lest ben je per maand rond de 100 euro kwijt: Een gemiddelde groepsles op een manege kost € 20,- per uur, een privéles kost gemiddeld € 40,- per uur. Als je ervoor kiest wedstrijden te rijden komen de kosten van een startkaart en inschrijfkosten per proef daar nog overheen.
De hoefsmid moet eens in de twee maanden komen en die rekening bedraagt om en nabij de € 75,-. Daarnaast heb je nog kosten aan gebitsverzorging, wormenkuren, inentingen en evt. dierenartskosten. Het is verstandig om een potje van een paar duizend euro achter de hand te hebben voor als er iets met je paard mocht gebeuren. Als je paard moet worden opgenomen in de paardenkliniek, dan kost je dat al gauw minimaal € 1500,-.

Er zijn verschillende soorten verzekeringen die je kunt afsluiten om je tegen dit soort kosten te verzekeren. De kosten daarvan variëren, afhankelijk van hoeveel je wilt verzekeren.

Staat je paard op een pensionstal, dan betaal je meestal een all-in fee van circa 300 euro (stalling, voer, gebruik van bak en stapmolen, verzekering, entingen, ontwormen). Alleen weidegang hoeft slechts 75 euro per maand te kosten, maar aan een luxe volpension kan je zelfs 500 euro per maand kwijt zijn! Bovengenoemde prijzen zijn een indicatie. Prijzen kunnen per regio verschillen.

Weet dus wel waar je aan begint, want het gaat om serieuze bedragen! Hou ook rekening met het feit dat jouw omstandigheden kunnen veranderen: je wil er eigenlijk niet aan denken, maar kan je je nog steeds een paard veroorloven als je je baan verliest, of minder gaat verdienen? Heb je genoeg geld, ook voor onvoorziene omstandigheden en heb je een leuk paard op het oog? Laat het paard dan voordat je hem koopt zeker keuren door een dierenarts. Het is verstandig om een keuring met foto’s te laten doen. Dit kost wel meer dan een klinische keuring (circa 400 euro in plaats van 150), maar op de foto’s kan een dierenarts zien of er sprake is van gebreken aan de benen, veroorzaakt door bijvoorbeeld artrose of ocd. Meestal betaalt de koper de kosten voor de keuring, maar soms wil de verkoper ook wel meebetalen. Een punt van onderhandeling! Een koopcontract kan je gratis downloaden van het internet. Essentieel in het contract is de clausule over verborgen gebreken zoals kreupelheid, bepaalde karaktereigenschappen en stalgebreken. Mocht je na de koop dit soort zaken constateren, dan is de verkoper verplicht om het paard terug te nemen.

Als je paard aan huis staat, dan zitten de kosten voor het land en de stallen inbegrepen in je hypotheek of huursom: die is maandelijks natuurlijk hoger dan wanneer je geen wei en stallen erbij hebt. De kosten die je kwijt bent aan voeding zijn afhankelijk van het soort paard dat je hebt: een shetlander kost je misschien 30 euro per maand, terwijl een sportpaard je wel 200 euro aan voeding kan kosten.
De paardentandarts kijkt voor rond de € 15,-/ € 20,- het gebit van je paard na en geeft voor gemiddeld 55 euro een basisbehandeling.
Je zal jouw paard af en toe moeten ontwormen en dat kost gemiddeld € 15,- per spuit (grote paarden hebben mogelijk 2 spuiten per keer nodig). Vroeger werd paardenhouders aangeraden om hun paard iedere twee maanden een wormenkuur te geven. Dat is echter achterhaald. Het is beter om regelmatig mestonderzoek te doen en op basis daarvan zo nodig je paard te ontwormen. Check af en toe bij het uitmesten de vijgen en laat de mest minstens drie keer per jaar testen. Daarnaast is het belangrijk om een goed weidemanagement toe te passen. Op deze manier zal je minder vaak wormenkuren hoeven te geven. Omdat je paard minder medicatie binnenkrijgt, is de kans op resistentie kleiner én je bespaart er kosten mee!

Je zal gemiddeld 2 uur per dag bezig zijn met je paard en dat iedere dag! Natuurlijk wil je ook weleens met vakantie of een dagje weg. Wie zorgt er dan voor je paard? Dan kan je gelukkig een beroep doen op de Paarden Oppas Service!

Gezonde tussendoortjes voor je paard

30 juli 2016/in Paardenhouder, Paardenvoeding /door Sandra Oprel

Soms wil je je paard weleens trakteren op iets lekkers tussendoor, ook al krijgt hij wellicht alle bouwstoffen die hij nodig heeft uit het uitgebalanceerde voer wat jij hem geeft. Dan geef je hem bijvoorbeeld een wortel, een appel of een pepermuntje (sommige paarden zijn daar gek op!). Niet ieder paard reageert echter goed op dit soort tussendoortjes. De maag en darmen van mensen kunnen veel meer hebben dan die van paarden: voor het verteringssysteem van een paard is het niet goed om veel afwisseling te hebben in het eten. Dus biedt slechts af en toe iets anders aan, naast het gebruikelijke voer wat je je paard geeft.

De universiteit van Southampton heeft onderzoek gedaan naar wat paarden nou echt lekker vinden. Ze deden dit door telkens één van 15 verschillende smaken door het voer van de proefpaarden te mengen en te kijken hoe zij daarop reageerden. Wat denk je? Wortel op 1? Nee! Banaan kwam voor de paarden op de eerste plaats en de wortel zat niet eens in de top 5! Geef jouw paard maar eens een banaan en kijk hoe hij erop reageert! Smaken verschillen, dus we willen je een lijstje geven van groente – en fruitsoorten die gezond zijn voor je paard, zodat je zelf kunt gaan kijken wat jouw paard nou echt lekker vindt! Maar let op: net zoals bij mensen kunnen sommige paarden ergens allergisch voor zijn. Introduceer nieuwe dingen altijd met mate en blijf opletten hoe je paard reageert.

Paardveilige fruitsoorten:
• Abrikozen (zonder pit)
• Appels (zonder klokhuis)
• Aardbeien, bosbessen en frambozen
• Bananen
• Watermeloen of Cantaloupe (wel zonder schil en pitjes geven!)
• Druiven
• Rozijnen
• Mango’s
• Sinaasappels
• Perziken
• Peren
• Ananassen
• Pruimen
• Pompoen

De zaadjes van een appel bevatten de giftige stof arsenicum, dus die kan je beter niet geven. Bovendien zou een paard kunnen stikken in het klokhuis. Je kunt je paard het beste appelschijfjes geven. Hetzelfde geldt voor abrikozen: geef ze de vrucht zonder pit en biedt ze aan in schijfjes.
Geef niet te veel fruit: het moet een tussendoortje blijven wat je maar af en toe geeft. Te veel kan schadelijk zijn, in het bijzonder voor paarden die gevoelig zijn voor zomereczeem of hoefbevangenheid.

Paardveilige groentesoorten
Wortels zijn goed, sla, selderij en sperziebonen of peultjes mag ook, maar geef je paard geen uien, broccoli, kool/bloemkool of spruitjes. De tomatenplant behoort tot de nachtschadefamilie, die niet goed is voor paarden. Maar de tomaat zelf mag weer wel. Ook de avocado behoeft enige uitleg: de vrucht zelf is paardveilig, maar de schil, pit en bladeren zijn giftig.
Gekookte of rauwe groente maakt ook nog uit: af en toe een gekookte aardappel kan geen kwaad, maar geef je paard nooit rauwe aardappelen.
Snij wortels in de lengte, niet in de breedte, om slokdarmverstopping te voorkomen.

Ook hier geldt weer: niet te veel! Te veel prei of knoflook kan leiden tot diarree, koorts en zelfs nierontsteking, bloedarmoede of ontstekingen in het maagdarmstelsel. Paarden die wat te zwaar zijn, kan je beter geen fruit geven, want daar zitten toch weer suikers in (dat geldt ook voor appels en wortels!). Je zou hen bijvoorbeeld wel wat appelschillen kunnen geven.

Wil je het speciaal maken? Biedt dan een aantal verschillende groente- en fruitsoorten aan in een mix. Je kunt er een vrolijke fruitsalade van maken, waar je eventueel nog wat muesli doorheen kunt doen. Of je pureert het eens, voor de verandering! Je kunt je paard ook laten ‘koekhappen’ naar het fruit en de groente, door het aan een touw te rijgen en op te hangen in de stal. In de wei kan je de slinger aan de takken van een boom hangen!

Heb je een paard op leeftijd, pas dan op voor verstikkingsgevaar, want zij kunnen vaak niet meer zo goed meer kauwen. Geef ze kleinere stukjes of gewelde vruchten. Appelmoes valt bij de senioren zeer in de smaak. Zorg dan wel dat je de appels zelf pureert, en niet de appelmoes uit de pot geeft, aangezien daar over het algemeen veel suiker aan is toegevoegd.

Nogmaals: introduceer nieuwe dingen altijd met mate en blijf opletten hoe je paard reageert!

Cola voor je paard

1 mei 2016/in Paardenhouder, Paardenverzorging, Paardenvoeding /door Sandra Oprel

Cola is slecht voor je, dat weet iedereen. Er zitten wel 10 suikerklontjes in een blikje! Dat giet je toch niet bij jezelf naar binnen? Laat staan bij je paard!! Toch schrijft de dierenarts het in sommige gevallen voor, wist je dat?

We hebben het over gevallen van maagimpactie. Weleens van gehoord? Eén van onze verzorgers paste de afgelopen weken op een paard met koliekklachten. De pony stond er wat lusteloos bij. De paardenhouders hadden de verzorger van tevoren op de hoogte gebracht van het feit dat Bolleke koliekklachten had. Ze moest goed in de gaten houden hoeveel hij at en of hij wel goed mestte. Een vermindering of zelfs het wegblijven van mest zou wijzen op verstopping. De verzorger ging regelmatig met hem lopen, om de darmen in beweging te houden. Bolleke kreeg bietenpulp, geweekt hooi, kuil en psylliumzaad met zonnebloemolie. En paraffineolie tegen de obstipatie. Omdat de klachten bleven aanhouden, werd de dierenarts ingeschakeld. Tijdens een eerder bezoek had hij koliek geconstateerd, maar nu de klachten over een langere periode bleven terugkomen, steeds langer aanhielden en Bolleke niet genoeg reageerde op de paraffine, stelde hij voor een echografie te doen.

Dat was heel verhelderend: er bleek hier sprake te zijn van maagimpactie! Deze maagimpactie was een gevolg van vergiftiging door Jacobskruiskruid, wat groeit op een nabijgelegen natuurgebied (tip: let alsjeblieft op of deze giftige plant bij jouw paard in de buurt voorkomt!). De lever van de pony is aangetast waardoor de maagfunctie niet meer naar behoren werkt. Normaal is dit onomkeerbaar, maar de dierenarts in kwestie is overtuigd dat hij hem kan helpen. Door de maagimpactie wordt het voedsel niet goed verteerd door de maagsappen, waardoor er een plakkerige klont ontstaat die alsmaar groeit en steeds harder wordt. Vandaar dat die koliekklachten aan bleven houden! Nu ze weten wat het is, kunnen de paardenhouders zorgen dat al het Jacobskruiskruid in de omgeving verwijderd wordt en ze kunnen Bolleke gericht gaan behandelen. De eerste actie van de dierenarts was het uitdelen van cola: hij gaf Bolleke tot tweemaal toe cola door een maagsonde die via de neus werd ingebracht. De cola zorgt ervoor dat de dikke klont in de paardenmaag wordt opgelost. Vervolgens kreeg Bolleke medicijnen voorgeschreven om de beschadigde maagwand te herstellen en hij kreeg een probioticakuur. Zijn dieet werd aangepast: hij mocht alleen nog maar gras eten, en mocht slechts 2 x per dag 15 minuten grazen. Dit wordt langzaam opgebouwd.

Symptomen en behandeling
Impactie vereist onmiddellijke aandacht van de dierenarts. De symptomen lijken op zandkoliek: het paard is lusteloos, voelt zich oncomfortabel en zal zijn hoofd telkens draaien naar de plek waar de obstipatie zit en ernaar bijten en schoppen. Sommige paarden zullen er de voorkeur aan geven om te gaan liggen, anderen blijven staan. Ze gaan mogelijk rollen in een poging de boel daarbinnen los te maken en ze kunnen gaan zweten. Wat jij kan doen is het paard warm houden en eventueel zijn oren masseren. Zie ons artikel over de Tellington Touch. Het zal je paard helpen om te ontspannen en het kan mogelijk de obstipatie verlichten.
Check ook de ademhaling en hartslag van je paard om te zien hoeveel pijn het dier heeft. Zie ons artikel over ziekmeldingen: ‘Waaraan kan ik zien dat een paard ziek is? Deze gegevens kan je doorgeven als je de dierenarts belt.

Behalve cola kan je dierenarts er ook voor kiezen om je paard via de maagsonde minerale olie te geven om de impactie los te weken. Ook kan hij via de sonde laxeermiddelen met antibiotica toedienen om gasveroorzakende bacteriën te doden. Een dosis flunixin meglumine (een NSAID) kan de pijn verlichten en ervoor zorgen dat de spieren ontspannen, waardoor de impactie mogelijk opgelost wordt. Het kan zijn dat de dierenarts een infuus aanlegt om extra vocht toe te kunnen dienen.

Mogelijke oorzaken
Impactie kan verschillende oorzaken hebben, zoals teveel eten, te weinig drinken, te weinig bewegen, de aanwezigheid van parasieten (zie ons artikel ‘Wormen kunnen dodelijk zijn’) of giftige planten in de wei. Door gebitsproblemen kan een paard soms niet goed meer kauwen, waardoor het ruwvoer onvoldoende vermalen wordt en de darmen het niet kunnen verteren. Van nature heeft het darmkanaal van een paard nu eenmaal een aantal vernauwingen en als het voedsel dan in grote klonten aankomt, bestaat de kans dat het vastloopt. Verandering in het dieet van een paard kan ook de boosdoener zijn. Grote hoeveelheden krachtvoer, suikers en/of zetmeel kunnen zeker impactie veroorzaken. Ook stress door bijvoorbeeld reizen of een verandering in de kudde kan een aanleiding zijn voor impactie.

Voorkomen is beter dan genezen
Om impactie te voorkomen is het dus belangrijk dat je paard voldoende drinkt en toegang heeft tot vezelrijk ruwvoer. Wees zuinig in het aanbieden van granen en stap je over op ander voer, doe dit dan heel geleidelijk. Ontworm je paard regelmatig en zorg dat er geen giftige planten of bomen in/bij de wei staan. Begeleid veranderingen in de kudde goed, rekening houdende met de hiërarchie onder de paarden.
Als je gaat reizen en je paard een hekel heeft aan de trailer, oefen het trailerladen dan met engelengeduld en roep eventueel de hulp in van een expert op het gebied van trailerladen. Een aantal van de verzorgers van de Paarden Oppas Service is trainer in het trailerladen, dus wij kunnen je aan adressen helpen. En als je op vakantie gaat, dan kan je natuurlijk altijd een paardenoppas van ons krijgen, zodat je paard niet in de trailer naar het paardenpension gebracht hoeft te worden!

De Paarden Oppas Service onderzoekt Gelderse paarden!

17 april 2016/in De Paarden Oppas Service onderzoekt... /door Sandra Oprel

In tegenstelling tot wat zijn naam doet vermoeden, heeft het Gelderse paard veel buitenlands bloed: het ras is opgebouwd uit Spaans, Normandisch en Norfolk bloed. De Gelderlander is een elegant koetspaard. Karakteristiek voor de Gelderlander is de draf met veel knieactie, de zogenoemde showdraf, welke waarschijnlijk is ontstaan door invloed van Hackney bloed. Na de Tweede Wereldoorlog begonnen fokkers in Gelderland het ras om te fokken van trek- en werkpaarden naar rij- en sportpaarden. Om dat doel te bereiken werden de Gelderse paarden met Engelse volbloeden, Trakehners en Holsteiners gekruist. Hieruit kwam een lichtere en sportievere Gelderlander, geschikt als sportpaard. De stokmaat is ongeveer 1.55-1.65 meter. De meest voorkomende kleur is vos, maar er zijn ook bruine, zwarte, schimmels en bonte Gelderlanders.
Wist je dat het Koninklijk Huis ook Gelderse paarden gebruikt voor hun koetsen? Eigenlijk niet zo verwonderlijk, want het is een mooi paard, met als opvallende eigenschappen zijn betrouwbaarheid en ijver: het ras is heel werkwillig. Ook is hij zeer intelligent, waardoor hij snel leert. Het Gelderse paard is een opvallende verschijning door zijn fiere houding en ruime actie. Sommige Gelderse paarden hebben een ramshoofd, de oren zijn lang en de nek is licht. De hals is ook lang en sterk, de schoft goed ontwikkelt. De borst is breed en diep, wat voor de koets handig is. De rug is kort en recht en de staartinplant zit hoog. De Gelderlanders worden ingeschreven bij het KWPN onder de naam Gelders paard.

Wil je Gelderse paarden in actie zien?
Kom dan op 28 mei 2016 naar de Nationale Sportdag Regio Gelders Paard, op het terrein van Gert van den Hoorn, te Kootwijk. Daar kan je er heel wat tegenkomen!
Meedoen kan ook: iedereen met een KWPN paard geregistreerd in de fokrichting Gelders paard kan deelnemen. Ook kunnen paarden met een KWPN geregistreerd paard waarvan één van de ouders geregistreerd is in de fokrichting Gelders paard deelnemen. Deze sportdag van het Gelders Paard biedt iedereen de mogelijkheid om op diverse manieren deel te nemen aan leuke activiteiten. Er zijn reguliere wedstrijden in de disciplines dressuur en mennen, en er is oefenspringen, onder begeleiding van instructeur Michiel Jansen. Je kunt je inschrijven tot 20 mei a.s. Klik hier voor extra informatie.

De Paarden Oppas Service interviewde Nicole, eigenaar van een aantal Gelderse paarden.
Wanneer/hoe kwam jij voor het eerst in aanraking met het Gelderse Paard?
Mijn dochters hadden paardrijles op een manege waar ook paarden gefokt werden. Nadat we daar een shetveulen hadden gered van de handelaar dacht ik 4 jaar later: laten we ook eens een paardenveulen kopen en zadeldak maken – als dat met een shet lukt, kan dat ook wel met een groot paard. Bijzonder naïef, als manegepaardenmensen, maar wel gedaan! Dat was natuurlijk andere koek maar we hadden een geweldige leerervaring! Het was een Gelders merrieveulen. Ik wist toen eigenlijk nog niet zo veel van het Gelderse paard maar het begon me steeds meer te boeien, omdat de paardenmensen om mij heen zeiden dat mijn paard zo braaf was en erg rustig – dat zou zeker komen door de Gelderse moeder! Drie jaar later heb ik ook de moeder gekocht bij de manege. Moeder en dochter zijn herenigd! Dit was een fantastisch moment: de paarden hadden elkaar drie jaar niet gezien maar de eerste keer dat ze bij elkaar kwamen hebben ze elkaar onder merriegegil van voor naar achter en weer terug afgeknabbeld!
Voor mij is het Gelderse paard een eerlijk paard: doe jij iets fout, dan krijg je dat direct rustig maar duidelijk teruggespiegeld – geen paniek.
Bij het zadelmak maken was het altijd zo: begreep ze het niet dan stond ze stil en keek ze je aan met een blik van ‘Wat wil je nu eigenlijk?’ Een zeer goede spiegeling voor jezelf!

Je hebt nu een aantal Gelderse paarden – heb je bewust voor dit ras gekozen?
Zo ja, waarom?
Moeder, Soline (Inspekteur x Elegant), is een mooie merrie met goeie papieren. Vanuit mijn ontwikkelde liefde voor het Gelderse paard vond ik dat ik een keer een Gelders veulen moest fokken. Ik heb gekozen voor Alexandro P en heb nu een inmiddels 2 jarig hengst, Hopewell. Hij is braaf goed hanteerbaar en goed in het Gelderse model: sterk achterbeen en mooi front.
De dochter, Zaline, is een gewoon dressuurpaard (Special D x Inspekteur), maar heeft, zoals de kenners zeggen, de Gelderse nuchterheid geërfd.

Als je opnieuw een paard zou kopen, zou je dan weer het Gelderse ras kiezen?
Voor het gebruik zou ik zeker een Gelders paard kiezen!

Is het Gelderse ras een ras wat bij iedere paardenhouder zou passen, denk je?
Waarom wel/niet?
Een Gelders paard is een mooi paard, wat kracht en betrouwbaarheid uitstraalt. KWPN dressuurpaarden en KWPN springpaarden worden gefokt voor de topsport – daar gaat meer geld in om! Maar slechts een klein percentage ruiters rijdt topsport. Een Gelders paard kan alle richtingen goed mee, wat hem meer geschikt maakt voor de gewone gebruiker met minder geld.

Het Gelderse paard is een speciale fokrichting binnen het KWPN stamboek. Jij hebt zelf ook ‘traditionele’ KWPN-ers. Als je hun karakter vergelijkt met dat van jouw Gelderse paarden, zijn er dan volgens jou verschillen die grotendeels bepaald worden door het ras?
De traditionele is eigenlijk niet het juiste woord: ik zie het Gelders paard als basispaard waaraan bloed is toegevoegd en zo de basis legt voor het moderne dressuur en springpaard. Het zou erg jammer zijn als dit basismateriaal van kracht, betrouwbaarheid, doorzetting en hardheid genetisch verloren zou gaan.
Ik heb uit mijn Gelderse merrie een dressuurpaard gefokt, een Gelders paard en een springpaard. Uit de Special D merrie (dochter) heb ik ook een veulen gefokt (springpaard). Wat ik duidelijk zie is een toename van bloed en nervositeit.

Heb je wel eens ontroerende of bijzondere dingen meegemaakt met je Gelderse paarden? Wil je dit verhaal met ons delen?
Het eerste veulen wat ik uit Soline fokte, was een hengst. Na lang wikken en wegen besloot ik om hem met zijn maatje op bijna 1 jarige leeftijd in te scharen in een natuurgebied (uiterwaarden langs de rijn bij Renkum). Ik zou mijn zorg eens loslaten en wat afstand nemen….. Er werden 10 jaarlingen losgelaten en er liepen nog drie 2-jarige hengsten in een gebied van 48 hectare.
Niet iedereen kwam tegelijk aan, en wij lieten onze paarden vast los, in afwachting van de anderen. Plotseling kwam er een oude meneer hijgend aangelopen, en hij riep: “Ze liggen in het water! Ze kunnen de krib niet meer op! Die zwarte met dat kolletje zit er ook bij!” Mijn hart sloeg 83 duizend keer over, terwijl ik naar de waterkant rende. Daar waren hij en z’n maatje in geen velden of wegen te bekennen. De boer rende langs de Rijn naar beneden om te zien of ze stroomafwaarts dreven.
Ik keek hoopvol op het land – misschien waren ze er toch uitgekomen? Ik speurde het land af, totdat iemand riep: “Kijk, daar aan de overkant!”
Aan de andere kant van de Rijn zagen we in het water twee hoofdjes op en neer gaan: ze zwommen een paar rondjes en gingen aan wal!
Ik ben met de trailer de A50 opgereden, de brug over, en daar stonden ze prinsheerlijk in het hoge koeiengras te grazen. Ze keken me aan met een nuchterheid van: “Hé baas, jij ook hier? Het gras is goed!” en de hoofden zakten weer naar beneden, het gras in! Ik heb ze een halster omgedaan, trailer in, en naar huis. Dan maar even niet loslaten….
De kracht, het doorzettingsvermogen en de nuchterheid heeft ze zeker gered van de verdrinkingsdood! Beide paarden hebben er niets aan overgehouden. De volgende dag lagen ze wel veel te slapen!!

Wat was voor jou reden om de Paarden Oppas Service in te schakelen en hoe deed je het voorheen als je met vakantie wilde?
Voorheen woonde ik in Wageningen en stonden de paarden niet aan huis. We zijn nu verhuisd en hebben de paarden aan huis. De hele beestenboel staat op 1 plek (we hebben zes paarden, twee pony’s, drie honden, zes katten, twee geiten, konijnen en kippen). Een konijn eten geven kan je nog aan het buurmeisje vragen, maar de paarden vragen meer zorg en verantwoordelijkheid. Omdat ik iemand zocht die echt verstand van paarden heeft, heb ik contact opgenomen met de Paarden Oppas Service. Voor mij echt een uitkomst!

Mijn paard heeft er een maagzweer van gekregen!

7 februari 2016/in Paardenverzorging /door Sandra Oprel

We hebben allemaal weleens gehoord van mensen die een maagzweer kregen van de stress, maar wist je dat paarden ook maagzweren kunnen krijgen? Komt dit misschien doordat hij niet goed kan opschieten met zijn stalgenootjes? Nee, in tegenstelling tot bij mensen, worden maagzweren bij paarden niet in de eerste plaats veroorzaakt door stress. Stress kan er wel aan bijdragen.

De oorzaak ligt bij paarden in een overproductie van maagzuur, waardoor het maagslijmvlies wordt aangetast. In de natuur hebben paarden over het algemeen vrije toegang tot voedsel en kunnen ze dus eten wanneer ze willen. Gedomesticeerde paarden zijn afhankelijk van ons voor hun voedsel. Aangezien hun spijsverteringsstelsel erop is ingesteld om vrijwel de hele dag door kleine hoeveelheden voedsel te verwerken is het niet goed als ze langer dan 4 uur zonder voedsel zijn. Het paard mag dan wel een groot dier zijn, maar zijn maag is in verhouding klein en produceert wel 24 uur per dag maagzuur. Voedsel, en met name ruwvoer, neutraliseert de maagfunctie doordat er speeksel wordt aangemaakt tijdens het kauwen. Samen met het voedsel beschermt het speeksel de maagwand tegen aantasting door het maagzuur.

Regelmatig voeren is dus heel belangrijk. De maag van het paard is niet zo groot, dus bij een volledige maaltijd wordt de maag al snel voor ruim tweederde gevuld. Hierbij komt er dan een zure maaginhoud tegen de kwetsbare bovenwand van de maag. Ook de volgorde waarin je verschillende voedingssoorten aanbiedt is van belang: geef eerst ruwvoer en dan pas krachtvoer, want bij het eten van ruwvoer maakt je paard meer speeksel aan. Let ook op de verhoudingen die je aanbiedt: geef meer ruwvoer dan krachtvoer. Sportpaarden staan over het algemeen langer op stal dan op de wei en krijgen sportbrok, wat weer resulteert in de productie van meer zuren. Hierdoor vormen zij juist een risicogroep. Daarbij komt nog eens dat intensieve training en stress de maagprocessen kunnen verstoren.

De bloedtoevoer naar de maag neemt af door training (het bloed gaat dan meer naar de spieren), en dit resulteert in een verhoging van de zuurtegraad in de maag, terwijl de toegenomen druk van de buik tijdens de training het zoutzuur naar bovenin de maag stuwt. Ook stress vermindert de doorbloeding van de maag, wat dus maagzweren in de hand werkt. Paarden die vaak op de wei mogen, en recreatiepaarden in het algemeen, zullen minder snel last hebben van een maagzweer.

Laat je paard liever niet werken op een lege maag: geef hem liever eerst een klein plakje hooi en dan na de training de rest van zijn portie. Dit filmpje illustreert de bestrijding van maagzweren: klik hier.

Natuurlijk wil je er op tijd bij zijn als je paard een maagzweer heeft, want in het ergste geval (als de maagzweer een gat in de maagwand veroorzaakt) kan het dodelijk zijn, met name bij jonge paarden. Wat zijn de symptomen? Ten eerste kan je het merken aan het feit dat je paard gewoon niet meer zo’n zin heeft om te werken en te eten en drinken. Zijn vacht wordt dof, hij kan chagrijnig worden en koliek of diarree krijgen (zie ook ons artikel Waaraan kan je zien dat een paard ziek is). Waar je het ook aan zou kunnen zien is dat hij veel gaat gapen en/of veel speeksel produceert. Registreer je dit soort symptomen, roep dan de hulp van een dierenarts in. Die kan een maagzweer constateren door middel van een endoscopisch onderzoek. Vervolgens kan hij maagzuurremmers en eventueel maagbeschermers voorschrijven. Als je dierenarts een maagzweer heeft geconstateerd, stop dan met krachtvoer en biedt onbeperkt ruwvoer aan. Laat je paard zoveel mogelijk buiten. Ben je gewend om je paard knoflook en/of duivelsklauw te geven als supplement, verminder dit dan wanneer er een maagzweer is geconstateerd, want in zijn conditie kan het toedienen van deze supplementen de kwaal verergeren! Je kunt het wel in beperkte mate geven en het beste is om het dan in combinatie met ruwvoer te geven. Is je paard herstellende van een maagzweer, geef hem dan ter ondersteuning kurkuma of zoethout!

Voorkomen is beter dan genezen, dus weet waar je op moet letten om maagzweren bij je paard te voorkomen: zorg voor een goed voedselmanagement: regelmatig voeren in de juiste volgorde (ruwvoer – krachtvoer), beperkt granen (die stimuleren e aanmaak van het hormoon pepsine, wat de productie van maagzuur stimuleert) en indien mogelijk onbeperkte toegang tot gras/hooi. Lucerne neutraliseert de zuurtegraad enigszins, dus dat zou je als supplement kunnen geven. Laat je paard niet te lang op stal staan en zorg dat hij in contact met andere paarden. En raakt je paard in de stress als hij vervoerd moet worden, kies er dan voor om de Paarden Oppas Service in te schakelen als jij met vakantie gaat: dan zorgen wij voor een verzorger die vanuit jouw huis de zorg voor je paard(en) overneemt. Dan kan je paard lekker thuis blijven!

De Paarden Oppas Service onderzoekt… PRE’s!

13 december 2015/in De Paarden Oppas Service onderzoekt... /door Sandra Oprel

De PRE is een Spaans paard: PRE staat voor Pura Raza Española, oftewel het ‘zuivere Spaanse ras’. De huidige rasstandaard werd al in de zestiende eeuw in Andalusië opgesteld door koning Philips II . Hij wilde een mooi, nobel en betrouwbaar gebruikspaard fokken. Het PRE stamboek werd pas in 1969 opgericht. De PRE is een barokpaard: in de late middeleeuwen werd met dit soort paarden aan het Spaanse hof de klassieke rijkunst beoefend. Het barokpaard is een warmbloedpaard, maar verschilt van modernere warmbloedtypes door een niet al te grote stokmaat, een kortere rug en rondere vormen. Wist je dat het Friese paard ook tot de barokpaarden behoort? Dit ras is namelijk ontstaan door kruising met Spaanse paarden tijdens de Spaanse overheersing. Barokpaarden worden o.a. gebruikt in de moderne dressuursport en voor het hogeschoolrijden. De PRE heeft een groot uithoudingsvermogen, is een doorzetter en hij heeft een koel hoofd, wat hem ook heel geschikt maakt voor het mennen. Zijn evenwichtige, loyale karakter maakt hem ook een heerlijk recreatiepaard.

Vóór de opkomst van de volbloedrassen werd de Andalusiër gezien als het edelste paard ter wereld. Recent genetisch onderzoek heeft uitgewezen dat de Andalusiër, afkomstig uit het zuiden van Spanje, en verwante rassen sterk zijn beïnvloed door de Berber (een Noord-Afrikaans woestijnpaard). Elke PRE is een Andalusiër, maar een Andalusiër is niet altijd een PRE. Een Andalusiër is een paard waarvan beide ouders zijn opgenomen in het PRE stamboek, maar niet goedgekeurd voor de fokkerij. Een Cruzado is paard waarvan één van de ouders een voor de fokkerij goedgekeurde PRE is.

De PRE heeft een gespierde borst en hals, met vaak prachtige lange, golvende manen. Ook de staart is vol en weelderig. Zijn gangen zijn vloeiend en vol impuls (hij trekt zijn knieën hoog op) en door de gespierde achterhand zijn de meeste PRE’s heel goed in het verzamelen. Het paard is zeer wendbaar en is niet alleen door zijn gangen een zeer comfortabel paard om te rijden: zijn nobele karakter en vertrouwen in zijn berijder maakt dat hij een zeer fijne compagnon is om mee te werken. Het zijn prachtige, werkwillige paarden, die zich makkelijk aanpassen door hun veerkracht en levendigheid. Het karakter is zo zachtaardig dat de hengsten in Spanje bijna nooit gecastreerd worden. De PRE is een sterk en sober paard met fijn gebouwde maar harde benen. Dat maakt hem voor vele doeleinden zeer geschikt. Vroeger waren ze populaire oorlogspaarden en veel staatshoofden lieten zich afbeelden op de rug van hun stoere strijdros. Een mooi voorbeeld daarvan is het standbeeld van Koning Karel I op Trafalgar Square in Londen. De moedige, wendbare Spaanse paarden werden ook vaak ingezet bij de stierengevechten. Tegenwoordig worden ze vaak gebruikt in de Westernsport, in de dressuur en ook wel in de springsport.

Er zijn meer PRE schimmels dan andere kleuren, want vroeger dacht men dat de kleur van het paard het karakter bepaalde en de schimmelkleur stond voor de juiste balans in moed, werkwilligheid, betrouwbaarheid en temperament. Men dacht dat voskleurige paarden temperamentvoller (vuriger) waren, en daardoor was deze kleur minder gewild. Pas sinds 2002 zijn andere kleuren dan schimmels toegestaan in het stamboek, waardoor er langzaam een grotere verscheidenheid aan kleuren ontstaat binnen dit ras.

De PAARDEN OPPAS SERVICE interviewde Linda van Belkum uit Lieren, bij Apeldoorn. Linda is eigenaar van Finca Linda, een stoeterij met barokpaarden, waaronder Knabstruppers (zoals het paard van Pippi Langkous) en PRE’s. Zie www.fincalinda.nl.

Het eerste paard wat Linda aanschafte (ruim 20 jaar geleden), was een Knabstrupper hengst (een Deens barokpaard), en door hem werd haar liefde voor het barokpaard alleen maar sterker. Barokke paarden staan bekend om hun zeer goede karakter met bijbehorende expressie, maar dit bleek in de praktijk ook echt bijzonder te zijn. Van jongs af aan had Linda al een fascinatie voor het barokpaard, en bovenaan haar verlanglijstje stonden altijd de PRE’s (Pura Raza Española). Reizend door Spanje, kwam Linda negen jaar geleden de Andalusische zwarte hengst Manchego II tegen. Zij haalde hem naar Nederland en ging met hem fokken. Daarna werd het paardenbestand snel uitgebreid.

Op je website geef je aan dat je altijd al gefascineerd was door het barokpaard, en dat de PRE bovenaan je lijstje stond. Toch was je eerste paard een Knabstrupper.
Hoe kwam dat? Zoals velen, ben ik in de KWPN-ers begonnen, en de Knabstrupper kwam op mijn pad. Acht jaar geleden kwam ik een Andalusisch paard tegen, en ik was meteen verkocht!

Was het puur het uiterlijk, wat jou in de eerste instantie aantrok tot de PRE? Nee, het was het karakter en de uitstraling. Ze zijn meer mensgericht.

De Fries is ook een barokpaard – waarom koos je ervoor om met Spaanse paarden te gaan werken, in plaats van met Friezen? Ik heb vroeger veel met Friezen gewerkt. Dit ras trok me niet zo, want er zitten ook veel types tussen die niet zo werkwillend zijn. De oude, zwaardere types, vind ik mooier dan het verfijnde type wat nu populair is. Bovendien is dat oude type ook werkwillend. Tegenwoordig zijn ze lichter gebouwd en is de werkwillendheid niet in alle paarden aanwezig.

Vanuit de geschiedenis zijn er meer schimmels dan anderskleurige PRE’s – heb jij alleen schimmels, of ook andere kleuren? Ik heb veel bruine paarden, een aantal grijze, een vos en natuurlijk de zwarte hengst. Niet alleen is er nu meer variatie in kleuren, maar ook in de grootte van de paarden. Vroeger hadden de PRE’s een schofthoogte van 1.60 cm. Tegenwoordig worden de paarden bewust wat groter gefokt in verband met de lengte van de Europeanen.

Heb je enig idee hoeveel PRE’s er zijn in NL? Er zijn 850 geregistreerde PRE’s in Nederland, en circa 400 – 500 ongeregistreerde.

Wat maakt het karakter van dit paard zo uniek? De PRE is heel zacht van karakter en zoekt de mensen echt op. Het zijn over het algemeen rustige paarden en ze zijn heel eenkennig. Voor hun eigenaar doen ze alles, maar als je er een ander op zet, kan het zijn dat het paard helemaal niet mee wil werken. Ik heb het meegemaakt dat iemand anders op mijn paard een wedstrijd ging rijden en het paard vertikte te doen wat zijn berijder vroeg, totdat ik erbij kwam: zolang ik op een paar meter afstand bleef, ging het goed, anders weigerde het paard.

Past de PRE bij iedere paardenhouder, of is hij voor sommige mensen niet zo geschikt (en waarom dan niet)? Bij iedereen, alleen je moet het wel zelf willen. Als je fervent IJslanderfan bent, dan lukt dat waarschijnlijk niet, omdat je dan zo gefocust bent op je eigen ras. KWPN-er eigenaren stappen nu steeds vaker heel bewust over op PRE’s vanwege hun goeie karakter.

Voor welke takken van sport is dit ras geschikt? PRE’s zijn heel veelzijdig inzetbaar, bijv. dressuur, mennen, springen (de grotere, langere paarden nu wel, vroeger waren die korte paarden niet zo geschikt voor springen). De Spaanse paarden werden gefokt op wendbaarheid, omdat ze in Spanje veel gebruikt werden voor het verplaatsen/hoeden van vee.

De Vereniging van het Andalusische Paard promoot het ras, omdat ze willen dat meer mensen dit mooie ras ontdekken. Ben je daar blij mee, of brengt dit ook het risico met zich mee dat de PRE een modepaard wordt, waar misschien niet iedereen mee om kan gaan? Nee ik ben niet bang dat het een modepaard wordt, want het fokbeleid van Spanje is heel streng, veel strenger dan bij andere rassen. Dus daardoor is er weinig kans op verzwakking van de rasstandaard. Bovendien is de aanschafprijs relatief hoog, waardoor niet iedereen zich een Andalusiër kan veroorloven. Op dit moment heb ik heel veel paarden staan, waardoor de keuze voor de paardenhouder niet alleen groot is, maar ik een aantal paarden tegen een voor de koper interessante prijs kan aanbieden.
Interesse? Neem contact op met www.fincalinda.nl.

Kurkuma is goed voor je paard!

11 oktober 2015/in Paardenhouder, Paardenverzorging /door Sandra Oprel

Curcuma longa is een plant uit India waaruit de specerij kurkuma of koenjit (de Maleise naam) gewonnen wordt. Vroeger werd het tarmeriek genoemd. Kurkuma wordt gemaakt van de wortel van de plant. Het is een vast bestanddeel van kerriepoeder (curry) en geeft hieraan zijn gele kleur. Kurkuma wordt in Azië niet alleen gebruikt om rijst mee te kleuren, maar schijnt ook te werken als medicijn tegen allerlei ziektes, zoals trombose, artritis en hersenaandoeningen, waaronder de ziekte van Alzheimer en Parkinson. Kurkumapoeder wordt in India (naast de culinaire toepassing) gebruikt voor de behandeling van wondjes en schrammen en de behandeling van lever- en galproblemen, geelzucht en algemene spijsverteringsklachten.

Curcumine, het belangrijkste bestanddeel van het specerij kurkuma, is een (wonder)middel dat als oplossing voor allerlei kwalen kan dienen. Ook voor je paard! In honderden in-vitro en dierstudies zijn de geneeskrachtige eigenschappen van curcumine vastgesteld. Curcumine heeft antioxidatieve, ontstekingsremmende, immunomodulerende, wondhelende, ontgiftende, leverbeschermende, ontkrampende, neuroprotectieve, spijsverteringsbevorderende, antimicrobiële eigenschappen.
Bij paarden wordt kurkuma vaak ingezet ter heling en ondersteuning. Bij verstuikingen of spierpijn kan je een compres van kurkuma, citroen en zout aanbrengen bij je paard. Dan zijn de klachten sneller verholpen!

Je kunt kurkuma goed oraal toedienen bij je paard. Organische kurkuma is het beste: daar zit tussen de 3 en 5% curcumine in, de minimale hoeveelheid werkzame stof. Kurkuma wordt van nature niet zo goed opgenomen door het lichaam, maar als je het aanbiedt in combinatie met zwarte peper (en eventueel vetten in de vorm van kokosolie of lijnzaadolie) neemt het lichaam het wel goed op. Heeft je paard last van stijfheid, artritis of kan hij gewoon wel wat ondersteuning gebruiken, geef hem dan een mix van kurkuma en zwarte peper, gemengd met wat lijnzaadolie. Je kunt dit eventueel door het voer doen. Hierbij een recept voor kurkuma koekjes en een kurkuma pasta. Deze laatste kan je door het voer van je paard doen.

Kurkuma koekjes
Van kurkuma met havermout, wortel, zwarte peper, fenegriek en knoflook kan je hele gezonde koekjes maken voor je paard! De paarden vinden ze heerlijk en het kost niet veel om ze te maken. Dit is wat je nodig hebt:

– 100 gram havermout
– 150 gram geraspte wortel
– 130 gram volkorenmeel
– 3 teentjes knoflook, geperst
– 1 theelepel kurkuma
– 1 theelepel fenegriek
– Klein beetje zwarte peper
– 125 ml lijnzaad olie
– Eventueel een geklutst ei en nog wat water
• Alle ingrediënten in een kom doen en goed kneden
• Vorm er een staaf deeg van, die je in huishoudfolie doet. Dit laat je opstijven in de koelkast
• Daarna plakjes van snijden en op de ingevette bakplaat leggen
• In een voorverwarmde oven op 180 C in ca. 20 minuten de koekjes lichtbruin laten bakken
• De koekjes na het bakken even laten afkoelen voordat ze van de bakplaat worden gehaald

Gouden goedje
Je kunt ook een kurkuma pasta maken. Het is een dikke saus met een gouden kleur. Wij noemen het ons ‘Gouden Goedje’. Per dag geef je je paard 2 theelepels van het Gouden Goedje door het eten.

Ingrediënten
4 eetlepels organische kurkuma poeder
250 ml water
1,5 theelepel zwarte peper
70 ml kokosolie
Doe de kurkuma in een pan met het water. Verwarm dit mengsel op een laag vuur. Blijf roeren tot er een dikke pasta ontstaat. Dit duurt 6 tot 10 minuten. Voeg dan de peper en olie toe en roer dit goed door. Neem de pan van het vuur en laat het mengsel afkoelen. Je kunt de pasta in een potje doen en in de koelkast bewaren. Het is dan nog 2 weken houdbaar.

Tip: je kunt het Gouden Goedje ook invriezen in ijsblokjes. Een dag voor gebruik laat je dan een portie ontdooien.