Natural horsemanship: wat betekent dat?

/in , /door

Natural Horsemanship www.PaardenOppasService.nl

 

Tijdens de intakegesprekken die de Paarden Oppas Service de afgelopen weken voerde met aspirant verzorgers, waren er één of twee kandidaten die niet wisten wat Natural Horsemanship was. Tenminste: ze dachten het niet te weten, maar uit hun verhalen hadden wij al geconcludeerd dat ze juist vanuit de gedachte van Natural Horsemanship met paarden omgaan! Het idee is dat je tijdens het trainen gebruik maakt van het instinct en het denken van het paard. Het is belangrijk dat je paarden kan ‘lezen’ en die informatie inzet om vanuit samenwerking je doelen te bereiken, en niet vanuit dominantie. Kies voor belonen in plaats van straffen en toon respect voor de ruimte van het paard, terwijl je je paard leert jouw ruimte te respecteren. De methode is ontwikkelt na jarenlange observatie van het gedrag van wilde paarden.

Begin vorige eeuw ontstond er in Amerika een andere manier om met paarden om te gaan. Deze manier van denken werd geïntroduceerd door Tom en Bill Dorrance. De broers promootten een paardvriendelijke manier van trainen die destijds in Amerika ongekend was: paarden werden daar door de cowboys op gewelddadige wijze getemd, omdat men geen tijd wilde verliezen. Tom en Bill Dorrance daarentegen benaderden het paard op een respectvolle manier en gaven het paard de ruimte om zelf na te denken en mee te denken. Onder andere de paardentrainers Monty Roberts en Pat & Linda Parelli hebben zich laten inspireren door die ideeën en zij hebben deze manier van omgaan met paarden bekendheid gegeven in de wereld.

Zelf zegt Monty Roberts dat er niet zoiets als ‘Natural Horsemanship’ bestaat: “Het is onmogelijk om iets wat wij doen met paarden natuurlijk te noemen. Paarden horen thuis in kuddes op grote vlaktes. Ik vind het geweldig dat paarden ons de gelegenheid geven om met hen samen te werken, iets wat eigenlijk tegen hun natuur ingaat. Dan zijn wij het aan hen verplicht om goed ‘paardmanschap’ te beoefenen, en daar streef ik dan ook naar.” Monty Roberts observeerde hoe wilde mustangs met elkaar omgingen en concludeerde dat zij duidelijke, effectieve lichaamstaal gebruikten om met elkaar te communiceren, grenzen te stellen, angst te tonen en om irritatie, ontspanning en genegenheid te uiten. Hij besloot deze stille taal in te zetten tijdens zijn trainingen, om deze effectiever en paardvriendelijker te maken en zo de samenwerking tussen mens en paard te stimuleren.

Kelly Marks is de populairste paardenfluisteraar van Engeland. Zij verklaart: “Voor mij gaat het erom dat ik de interactie met paarden bekijk vanuit de denkwereld van het paard en afga op mijn gevoel in plaats van gebruik te maken van brute kracht en angst. Ik heb het beste voor met het paard en doe wat ik kan om de relatie tussen mij en het paard te versterken.”

Hoewel Natural Horsemanship een vlucht nam in de jaren tachtig van de vorige eeuw, zijn de technieken die hierbij gebruikt worden niet nieuw. Goede marketing en de nieuwe communicatiemiddelen die we tegenwoordig hebben, zorgden voor de snelle verspreiding van deze methode. Ook was het onvermijdelijk dat er een reactie moest komen op de keiharde, paardonvriendelijke manier van trainen die de cowboys toepasten in Amerika. Als we verder terugkijken in de geschiedenis, zien we echter dat Xenophon, een Griekse filosoof en leerling van Socrates, al 400 jaar voor Christus het boekje ‘Over de rijkunst’ schreef, waarin hij uitlegt dat je eerst het karakter en temperament van je paard moet begrijpen voordat je hem goed kan trainen. Ook verklaart hij dat dwang (door dominantie en afstraffing) niet de manier is om met een paard om te gaan: hij zag het paard als partner en niet als slaaf. Hij promootte beloning in plaats van afstraffing. Xenophon maakte paarden lenig en flexibel, zowel fysiek als mentaal. ’’Verlies in de omgang met paarden nooit uw zelfbeheersing. Wat onder dwang bereikt wordt, wordt zonder verstand bereikt en is net zo lelijk als het met de zweep slaan en met de sporen porren. Degene die het verstaan met paarden om te gaan, zien er prachtig uit’’.

In de zestiende eeuw (her)introduceerden de Franse ruiters De Pluvinel en De La Guérinière in Europa een paardvriendelijke manier van trainen. Ook vanuit Spanje en Hongarije kwamen nieuwe methodes om op respectvolle wijze met paarden om te gaan. De gedachte dat Natural Horsemanship is ontstaan in Amerika, als reactie op de brute wijze waarop cowboys wilde paarden temden, is dus onjuist.

Zoveel mensen, zoveel meningen: er zal altijd kritiek zijn op hoe mensen zoals Monty Roberts en de Parelli’s paarden trainen. Bestudeer de verschillende methodes en kijk wat je ervan kan leren. Kijk ook eens naar de methode van Klaus Hempfling en Noora Ehnqvist. In juni is er een 3 daagse clinic op een geweldige locatie (zie Facebook: Noora Ehnqvist 3-day clinic in le Midi!). 
Implementeer een aantal methodes en kijk waar jouw paard het beste op reageert. Omdat paarden, net zo goed als mensen, verschillen in karakter en omdat ze ook gevormd zijn door hun ervaringen, zal de ene methode of tip wel bij jouw paard werken en de andere niet. Neem de tijd om je paard te observeren om hem zo beter te leren kennen en stem de manier waarop jij je paard benadert en traint daarop af. Je zult zien dat jullie allebei meer in balans zullen komen. Ieder voor zich én in jullie samenwerking! En wie wil dat niet?

Bevriest het drinkwater van je paard?

/in , , /door

Om warm te blijven, eten paarden meer in de winter. Als ze meer eten, gaan ze ook meer drinken. Dan moet water natuurlijk wel beschikbaar zijn! Je moet er niet aan denken dat je paard uitdroogt, terwijl jij dat had kunnen voorkomen! In de stal kan je zowel de aanvoerleiding als de drinkbak aansluiten op een verwarmingssysteem, maar wat doe je met de waterbakken op de wei?

Wat als het water in de drinkbak van je paard telkens bevriest? Als je paard geen toegang heeft tot water, kan dit leiden tot koliek en we weten allemaal dat dit in het ergste geval dodelijk is. Wat kan jij doen om te zorgen dat je paard op het land toch kan drinken, ook al vriest het?

Als je weet hoeveel je paard ongeveer drinkt op een dag, biedt dan tenminste deze hoeveelheid aan in de waterbak op de wei, maar ook niet veel meer: dan kunnen de paarden het water drinken voor het bevriest! Gebruik je een bad of een andere waterbak van groot formaat, dan kan je een deel afdekken.
Er zijn allerlei anti-vriessystemen (denk aan buisventielbakken, verwarmingskabels, -spiraaltjes en – linten, of een echte Thermobar) te koop. Er zijn ook veedrinkbakken op zonne-energie.
Of je kiest voor de geïsoleerde drinkbakken. Deze kosten echter al snel 500 tot 800 euro. Maar er zijn ook goedkopere hulpmiddelen die kunnen helpen.

10 tips om te voorkomen dat het drinkwater van je paard bevriest:

  1. Leg er een rubber balletje in (de wind en/of je paard houdt het in beweging)De Paarden Oppas Service adviseert: hoe je kan voorkomen dat het drinkwater van je paard bevriest
  2. Gebruik een aquariumpomp om het water in beweging te houden
  3. Doe een theelepeltje (Himalaya)zout en wat suiker in de drinkbak
  4. Een kabelwarmer erin (als je geen elektriciteit in de buurt heb, misschien op zonne-energie?)
  5. Druivensuiker in het water
  6. Stenen in de bak
  7. Zonnebloemolie door het water
  8. Kuil of hooi in het water
  9. Isoleer de waterbak
  10. Plaats je waterbak op/in een laag mest => dat produceert warmte!

Over ruinenlust en nachtmerries

/in , , /door

Paarden Oppas Service over keuze ruin of merrieGrofweg zijn paardenliefhebbers te verdelen in twee kampen: de liefhebbers van ruinen enerzijds en de mensen die zweren bij merries anderzijds.

Het woord ‘ruinenlust’ heeft hier echter niets mee te maken. Ruinenlust is een Duits woord voor  het romantische genieten van de aanblik van een oude ruïne. In de achttiende en negentiende eeuw wemelde het van de romantische denkers die, door het zien van wat resteerde van de ooit grootse antieke gebouwen, mijmerden over de onvermijdelijke vergankelijkheid van zelfs de grootste wereldrijken. 

Waar het woord ‘ruinenlust’ duidelijk uitleg behoeft voor de meeste van onze landgenoten, is het woord ‘nachtmerrie’ een algemeen bekend begrip.

En dat brengt ons logischerwijs tot de volgende vraag: als een akelige droom geassocieerd wordt met een merrie, betekent dit dan automatisch dat je beter uit de buurt van merries kunt blijven?

Integendeel! Merries hebben vele voordelen boven ruinen. Deze stelling kunnen we onderbouwen met een 15-tal sterke argumenten:

  1. Misschien heeft het met de evolutie te maken, maar in ieder geval is het zo dat merries beschikken over een hogere mate van zelfbehoud. Ze zullen bijvoorbeeld over het algemeen iets minder snel achteruit een sloot inlopen. Dus als je erop kan blijven zitten als ze er vandoor gaan omdat ze schrikken van die tractor, loop je niet zo’n risico om nat te worden.
  2. Vanuit hun zelfbehoud zullen ze ook voorzichtiger zijn op het springparcours en koste wat kost proberen te voorkomen dat ze een balk aantikken, aangezien dit ertoe zou kunnen leiden dat ze een salto moeten maken en op hun rug terecht komen. Dat is voor de springruiter een prettige bijkomstigheid!
  3. Om diezelfde reden zal een merrie (hopelijk) ook eerder wilde weidegenoten ontwijken, in plaats van ze te trachten te charmeren met ruinachtige opdringerigheden. En als dat de hoogte van de dierenartsrekening beperkt, vinden we dat heel verstandig!
  4. Het trainen van een merrie leert ons dat het beter is om in de eerste instantie vriendelijk te vragen of de ander iets voor je wilt doen, dan te veronderstellen dat je krijgt wat je eist – een waardevolle levensles.
  5. Werken met een merrie bevordert je onderhandelingskwaliteiten aanzienlijk, waardoor zich een hele nieuwe wereld aan carrièremogelijkheden opent, van bemiddelaar tot manager van de vredesmissie van de United Nations.
  6. Hiermee zeggen we niet dat een merrie ideaal is, nooit in de modder rolt en al haar mooie vijgen netjes op een stapel in de hoek van haar stal deponeert, maar de meeste merries zijn wel proper.
  7. Een noemenswaardig punt is ook dat je nooit een veulen zult kunnen krijgen van je geliefde ruin, maar die mogelijkheid bestaat in principe wel bij een merrie.
  8. Wat ook fijn is, is dat je een merrie roze bandages en een bling bling hoofdstel om kan doen en dat je dan niet de hele tijd mensen hoeft te corrigeren omdat ze denken dat je op een ruin rijdt.
  9. Merries zijn vaak slimmer en alerter dan ruinen, net zoals dat geldt voor vrouwen ten opzichte van mannen (ik ben dan toevallig een vrouw, maar dat staat hier los van).
  10. In tegenstelling tot ruinen, zullen merries je niet zo snel helemaal af gaan lebberen als ze je begroeten (daar moet wel bij gezegd worden dat dit te maken kan hebben met het feit dat ze het te druk hebben met het chagrijnig kijken en ze de spieren in hun hoofd op dat moment ook nog moeten gebruiken om hun oren in hun nek te leggen).
  11. Van horen zeggen hebben we begrepen dat merries in beide richtingen verticaal kunnen gaan. Dat is een sterk staaltje balans en atleticisme!
  12. Merries zijn er een ster in om de ruinen op stal onder de duim te houden. Als je een ruin zou aanstellen als toezichthouder, kan je erop rekenen dat het een puinhoop wordt op stal!
  13. Als we een euro zouden ontvangen voor iedere keer dat we een ruiter hebben horen zeggen : ‘Als een merrie je eenmaal mag, gaat ze voor je door het vuur’, zouden we nu heel rijk zijn!
  14. Merries bijten niet voor hun vermaak in de knopen van je regenbestendige houtje touwtje jas, om ze vervolgens aan het elastiek terug te laten schieten. Hiermee geven ze aan dat ze hun persoonlijke ruimte zeer op prijs stellen en door dit te doen verzoeken ze jou vriendelijk om daar rekening mee te houden.
  15. Ruinen staan er wel voor open om geknuffeld te worden, maar merries laten je werken in ruil voor wat genegenheid. Je kan het vergelijken met het verschil tussen een hond en een kat. Ruinen zijn allemansvrienden, terwijl merries kieskeurig zijn. Wat ze daarmee bereiken is dat hun geliefde eigenaren zich heel bevoorrecht voelen!

Bron van deze stellingen: Horse & Hound