Zoethout, je moet ervan houden, hebt het nodig of allebei

/in , , /door

Vroeger kocht ik weleens een stokje zoethout bij de snoepwinkel. Dat deden kinderen die in de jaren zestig (of eerder) geboren werden. Heb jij dat ook gedaan? Wist je dat het stokje niet aan een boom groeit, maar een deel van de wortel van de zoethoutstruik is? Je moest echter flink zuigen en kauwen voor je de zoetstof echt kon proeven en in de jaren 70 verving de snoepindustrie het zoethout door snoep wat makkelijker te eten was. Het sap uit de wortel wordt echter nog steeds gebruikt als grondstof voor drop.

Je moet ervan houden, van die smaak. Dat, of je vindt het vies. Er zit niets tussenin. Vond jij zoethout lekker of vond je het smerig?
Als je het eenmaal geproefd hebt, zal je daar een uitgesproken mening over hebben. Maar wist je ook dat zoethout een heilzame werking heeft? Zoethout heeft namelijk een verzachtende werking op de keel, slijmvliezen en luchtwegen. Het ondersteunt het herstel bij een lekkende darm of andere spijsverteringsproblemen, bijnieruitputting en chronische vermoeidheid. Zoethoutextract stimuleert de afgifte van het enzym secretine, wat zorgt voor de bescherming en heropbouw van het maag- darmslijmvlies. Je kunt op een stokje kauwen, of je trekt er thee van. Er zijn ook tabletten verkrijgbaar met zoethoutextract.

Maar waarom verschijnt dit artikel op de pagina van de Paarden Oppas Service? Omdat zoethout ook wordt ingezet om paarden te genezen van verschillende kwalen. Het is een natuurlijke remedie, net als wilg.

Zoethout bevordert de eetlust en helpt tegen misselijkheid. Dus als je paard hoest en niet goed eet, kan je zoethout geven. Je kunt het in poedervorm kopen, en dan kan je het zo over het eten doen. Het mooie van zoethout is dat het helpt om slijm los te maken, zonder dat het het hoesten onderdrukt. Dus je paard kan dan het opgeloste slijm gewoon ophoesten (want dat moet hij toch kwijt!). Het werkt ook krampwerend op de bronchiën, waardoor je paard niet in een kramphoest terecht komt. Prettig. Daarnaast is het ontstekingsremmend en antibacterieel.

Eerder schreven we over paarden die maagzweren krijgen. Dit fenomeen komt vaker voor dan je zou denken en we merken het niet altijd dat een paard een maagzweer heeft. Zoethout werkt dodend op de bacterie die maagzweren veroorzaakt, en aangezien voorkomen beter is dan genezen, zou ik zeggen: geef je paard zoethoutpoeder! Ook als je paard last heeft van maagzuur, of als je paard een geïrriteerde slokdarm heeft, kan je zoethout geven om de slijmvliezen van de luchtwegen en de slokdarm te verzachten.

En als je paard moeite heeft met de bittere smaak van andere supplementen die hij toch moet hebben, kan zoethoutpoeder een oplossing zijn, aangezien de zoete smaak zal overheersen. Het verzacht geïrriteerde slijmvliezen van de luchtwegen waardoor het kan worden gebruikt tegen hoesten.

Waarschuwing: zoethout verhoogt de bloeddruk, dus als je paard al een hoge bloeddruk heeft (bijvoorbeeld als je merrie drachtig is), kan je het beter niet geven. Heeft je paard een lage bloeddruk, dan is het juist goed om zoethout te geven!

De Paarden Oppas Service onderzoekt… Mestena!!

/in /door

Mestena, de naam van een soort kunstmest? Welnee, het gaat hier om een soort paard wat we allemaal kennen: de mustang! Het woord ‘mustang’ komt uit het Spaans: de Spanjaarden gebruiken het woord ‘Mestena’. De Paarden Oppas Service onderzoekt: MustangsMestena betekent ‘zwervend paard’ of ‘eigenaarloos paard’. Voor zover we hebben kunnen nagaan, zwerven de mustangs al ruim 700 jaar over de vlaktes van Noord-Amerika. Ze werden in de 16de eeuw door de Spaanse ontdekkingsreizigers meegebracht naar Amerika. Sommige paarden ontsnapten en de loop der tijd, en er waren er ook die schipbreuken overleefden, zelf naar het vasteland zwommen en daar nieuwe kuddes vormden.

Wist je trouwens dat de evolutie van het paard vanuit de wetenschap één van de best gedocumenteerde en meest beroemde ontwikkelingsprocessen van een diersoort is? Het is niet zo dat er voordat de Spanjaarden kwamen nooit paarden waren geweest in de Verenigde Staten, maar ze waren daar uitgestorven. Fossielen bewijzen dat de voorouders van het paard zo’n tienduizend jaar eerder in Noord-Amerika leefden. Dan praten we over de Eohippus, wat ook wel het dageraadpaard genoemd wordt. Je zult het niet geloven, maar dit paardje was niet groter dan een vos!!! En er waren wel 19 soorten paarden indertijd. Net als de andere roofdieren zagen de mensen van toen in deze paarden niets anders dan een bron van voedsel: uiteindelijk zijn ze allemaal opgepeuzeld!

De Spanjaarden verrijkten in de 16de eeuw het paardloze continent toen zij hun Spaanse Andalusiërs meebrachten, en de Sorraia uit Portugal, alsook de Berbers uit Marokko. Als je kijkt naar de mustangs van nu, herken je soms die rassen in een enkel paard, maar dat is een uitzondering. De meeste mustangs zijn vrij kleine paarden (stokmaat ongeveer 140 cm), met harde hoeven en goede benen. Het zijn hele taaie paarden. De meest voorkomende kleur is vos, maar pinto (alle kleuren platenbont), palomino (goudkleurig paard met witte manen en witte staart), zwart en schimmel komen ook voor. De Indianen ontdekten dat de mustangs heel snel en wendbaar waren. Zij temden de paarden en het feit dat ze paarden konden berijden maakte voor hen de bizonjacht vele malen succesvoller en makkelijker. Hiervan zijn tekeningen gevonden die de Indianen van toen maakten op buffelhuiden. De Indianen waren goede fokkers en zij hechtten veel waarde aan het decoratieve aspect van de kleuren van hun paarden. De bonte paarden met hun bijzondere aftekening waren heel populair en de vlekken hadden voor sommige stammen een speciale betekenis. Tegenwoordig is de Pinto (dit is een verzamelnaam voor alle bonte paarden, waaruit de Paint als ras is ontstaan) het meest gebruikte paard in de Westernsport.

Wist je dat de Indianen de mustangs ook gebruikten als betaalmiddel? Bijvoorbeeld om hun bruid te kopen! Wanneer een opperhoofd stierf, werden zijn paarden gedood om hem te begeleiden naar de ‘andere kant’. Daar moeten we nu toch niet aan denken? Als we nog verder teruggaan in de geschiedenis, naar de tijd van de Farao’s in het oude Egypte, zien we nog een lugubere gewoonte: als een Farao ging trouwen, sneed hij de hals van zijn favoriete hengst door, om hiermee te bewijzen dat zijn bruid hem meer waard was dan zijn kostbaarste bezit!

Niet lang nadat de Indianen de mustangs hadden ontdekt als rijdier, volgden de blanken hun voorbeeld, en zo ontstonden de cowboys met hun paarden. De mustangs waren ideale dieren voor het bij elkaar drijven van kuddes koeien, omdat ze wel leken te kunnen anticiperen wat de koe zou doen en omdat ze zo snel en wendbaar waren. Nu zien we die snelheid en wendbaarheid terug bij de rodeo’s en het Western rijden.

In de loop der tijd zijn de paarden die de Spanjaarden meebrachten weer gekruist met andere rassen, zoals de Volbloed, de Morgan en ook het Friese Paard. Aan het begin van de twintigste eeuw schatte men in dat er 1 tot 2 miljoen wilde paarden waren inde Verenigde Staten, maar er werd op de mustangs gejaagd om hun vlees, om ze te temmen en te verkopen en omdat mensen het land wilden claimen en zo bleven er in de jaren zeventig nog maar 18000 over. Het mustanging (het vangen van paarden uit winstbejag) gebeurde op zeer paardonvriendelijke wijze en het werd zo vaak gedaan dat het erop leek dat de paarden voor de tweede keer zouden worden uitgeroeid in Noord-Amerika. Wist je dat er één vrouw is geweest die dit voorkomen heeft? Ze heet Velma Johnston en werd ‘Wild Horse Annie’ genoemd. Ze voerde een nationale publiciteitscampagne tegen het mustanging, wat in 1971 leidde tot de Wilde Horse and Buroo Act, een wet die het mensen verbood om met vliegtuigen en auto’s op mustangs te jagen. Hiermee werd de mustang een beschermde diersoort, met als waakhond de Bureau of Land Management.

Anno 2016 zijn er nog ‘slechts’ 67.000 wilde paarden in Amerika. Regelmatig worden de paarden bijeengedreven om de paarden te onderzoeken. De merries worden gesteriliseerd, een deel van de gezonde paarden wordt verkocht en de zieke paarden worden dan geslacht. Dit hele proces kost de overheid 50 miljoen dollar per jaar en daarom kwam de regering in september 2016 met het voorstel om enkele tienduizenden mustangs af te laten maken. Ook om overbegrazing te voorkomen en voldoende grasland over te houden voor de andere grazers die de Verenigde Staten rijk zijn. Dit voorstel kreeg echter zoveel kritiek – er ontstond een ware golf van verontwaardiging wereldwijd – dat de overheid het plan om de mustangs massaal te euthaniseren, heeft losgelaten. ¡Viva Mestena!