Het paardenpaspoort

/in /door

paardenpaspoort-paardenoppasservice

Heb jij een geldig paspoort voor jezelf? Voor ons mensen is een paspoort geen must: vaak is onze ID-kaart of ons rijbewijs voldoende ter identificatie, maar voor je paard heb je altijd een paspoort nodig! Sterker nog: het is belangrijk dat het paardenpaspoort op stal en tijdens het vervoer bij het paard aanwezig is met betrekking tot de voedselveiligheid. Van de mens!

Wist je dat het paardenpaspoort alleen geldig is in combinatie met een hoofdstuk ‘Medische handelingen’ of een bijbehorend medisch inlegvel? Hierop staat het levensnummer en chipnummer van je paard en geef jij als eigenaar aan of jouw paard bij overlijden geslacht mag worden. Ik weet het: geen fijn onderwerp, maar wel iets om over na te denken, want als jij in het paspoort niets hebt aangegeven, gaat je paard straks automatisch naar de slacht met de bestemming humane consumptie. Staat er in het paspoort dat je paard niet bestemd is voor de slacht voor humane consumptie, dan kan dat niet meer worden gewijzigd, maar andersom wel: de bestemming ‘slacht’ mag je laten wijzigen in ‘niet bestemd voor de slacht’.

Principieel weigeraar?

Ben je er principieel op tegen dat je paard eindigt in het vleeswarenschap van de supermarkt, dan moet je dit dus aangeven in zijn paspoort. Andere redenen waarom een paard zal worden uitgesloten van humane consumptie zijn:

  • – Als je paard pas een paspoort kreeg nadat hij 6 maanden oud was.
  • – Als je paard bepaalde medicijnen krijgt, die niet voorkomen op de positieflijst bij de Europese verordening (in dat geval maakt je dierenarts hiervan een aantekening in het hoofdstuk ‘Medische handelingen’, inclusief wachttijd tot de slacht. Maar denk erom: jij bent eindverantwoordelijke hiervoor!).
  • – Als er een duplicaat of vervangend paspoort is uitgegeven.

 Controles

De afgelopen jaren controleert de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) intensiever. De controles worden niet aangekondigd en paardenbedrijven en paardenhouders zijn verplicht om mee te werken. Ook tijdens paardentransporten of evenementen kan de NVWA controles uitvoeren. Bij die controles blijkt vaak dat de paardeneigenaren het paspoort thuis hebben liggen, omdat ze denken dat het paspoort het eigendomsbewijs is en zij dit niet willen afgeven aan de pensionhouder. Het paardenpaspoort is echter geen eigendomsbewijs en als je paard bij een ander staat, dient die te beschikken over het paspoort van jouw paard. Staat jouw paard niet bij een paardenpension of ander paardenbedrijf, maar gewoon bij jou thuis? Ook dan is een geldig paspoort verplicht én dient je paard gechipt te zijn. Als je geen geldig paspoort hebt en je gaat dat nu aanvragen, zal er in het nieuwe paardenpaspoort een aantekening komen dat je paard niet voor humane consumptie is bestemd, aangezien er niet meer te achterhalen is wat het eventueel medicijnverbruik van paard is geweest. Stel dat je wel een paspoort hebt, maar het hoofdstuk ‘Medische handelingen’ of het officiële inlegvel ontbreekt, dan zal het vervangende paspoort ook deze aantekening krijgen.

Kluisje

Als jouw paard bij een pensionstal staat, kan je een kluisje laten plaatsen voor het paardenpaspoort en zorgen dat zowel jij als de pensionstalhouder een sleutel heeft. Kan je zadelkast worden afgesloten, en hebben alleen jij en de pensionstalhouder daar toegang toe, dan kan je het paardenpaspoort natuurlijk ook daarin leggen. Als jij dan naar een andere locatie gaat met je paard, voor bijvoorbeeld een wedstrijd, dan kan je het paspoort zo meenemen. Vergeet niet om het terug te leggen als je weer terug op stal bent!

Inleveren paardenpaspoort

Als je paard voor de slacht wordt aangeboden, ben je verplicht met je paard ook het paspoort in te leveren. Je paard wordt dan afgemeld. Dat is niet het geval als je je paard aanbiedt bij kadaververwerker Rendac. In die situatie dien je zelf je paard af te melden bij de instantie die het paspoort heeft uitgegeven (het stamboek of de sportorganisatie). Dit doe je door het paspoort op te sturen met de boodschap dat je paard is overleden. Je mag het paspoort dus niet houden als aandenken aan je paard! Reden hiervoor is dat men wil voorkomen dat er na diefstal fraude mee gepleegd wordt. Net als bij je eigen paspoort kan je het document op verzoek wel geperforeerd terugkrijgen van de uitgevende instantie.

Database

Op dit moment wordt er gewerkt aan een centrale database, die via het internet raadpleegbaar is. In deze database worden de paarden geregistreerd en wordt per paard vermeld of het paard geschikt is voor de slacht voor humane consumptie.

Jaarlijkse gebitscontrole: onzin of noodzaak?

/in /door

Paardentandarts op www.PaardenOppasService.nl

Steeds meer paarden worden jaarlijks nagekeken/behandeld door een gebitsverzorger (in de volksmond ook wel: paardentandarts). Is dit een zogenaamde ‘hype’ of heeft het daadwerkelijk zin?

Een paard is gemaakt om een groot deel van de dag allerlei gras- en plantensoorten te kunnen vermalen. Daarom verschilt het paardengebit van een mensengebit: op de hoektanden na, groeien de tanden en kiezen continu uit de kaak. Het gebit blijft netjes in vorm doordat de elementen op elkaar afslijten tijdens het malen. Er kunnen allerlei redenen zijn waarom dit slijtingsproces niet goed verloopt. Enkele voorbeelden: 1. de tanden en kiezen kunnen niet mooi recht op elkaar staan (bijvoorbeeld bij een onder- of overbeet), 2. er kan een kies verloren zijn (de tegenoverliggende kies kan dan nergens op afslijten), of 3. het paard maalt niet vaak of krachtig genoeg tijdens het eten. Dit laatste is bij veel paarden het geval, omdat veel paarden niet de hele dag door eten krijgen. Het eten dat ze eten is bovendien te ‘gemakkelijk’ te kauwen (denk bijvoorbeeld aan de geconcentreerde voedingsstoffen in de vorm van biks).

Wanneer een gebit niet goed afslijt dan noemen we dit gebit ‘uit balans’. Er kunnen hoogteverschillen ontstaan of haken of scherpe randen die voor pijn en ongemak zorgen. Ook kunnen paarden problemen krijgen met wisselen. Door onbalans kunnen er ruimtes tussen kiezen komen (zogenaamde diastases) waar eten tussen gaat rotten, wat vervolgens weer kan leiden tot tandvleesontsteking. Er zijn hiernaast nog veel meer gebitsproblemen op te noemen. Een paard met een gebitsprobleem kan klachten vertonen als slecht eten, proppen kauwen, vermageren, uit de mond stinken, het bit slecht aannemen, enzovoorts. De meeste paarden krijgen deze klachten echter pas zichtbaar wanneer er al vergevorderde problemen in de mond zijn. Hierom is het verstandig om ook zonder klachten een gebitscontrole te laten doen om grote problemen voor te zijn. De jaarlijkse gebitscontrole heeft dus daadwerkelijk zin!

De hoofdtaak van een paardentandarts is het uitbalanceren van het gebit, dat wil zeggen: de kiezen weer op gelijke hoogte brengen en alle scherpe randen en haken verwijderen. De onderkaak van een paard moet volledig voor- achterwaarts en zijwaarts kunnen bewegen zonder ergens op te blokkeren. Het paard moet fijn kunnen eten en fijn berijdbaar zijn (met of zonder bit).

Om onder andere de hoeken van de kauwoppervlaktes juist te houden, om ook achterin de mond precies te kunnen werken en om alle pascontroles goed te kunnen doen is het paard idealiter verdoofd en wordt de behandeling elektrisch uitgevoerd. Alleen een dierenarts is bevoegd om een paard in het bloedvat te verdoven.www.PaardenOppasService volgt Paardentandarts Klaartje van Delden

Let op: paardentandarts is een vrij beroep. Dit betekent dat iedereen dit vak mag uitoefenen, ook mensen zonder enige vorm van opleiding. Een degelijke paardentandarts heeft een opleiding gevolgd en doet aan regelmatige nascholing, werkt met een mondklem en een goede lichtbron, staat open voor vragen en laat je meekijken en voelen als dat mogelijk is. In Nederland is in 2010 de NVVGP (Nederlandse Vereniging Voor Gebitsverzorging bij het Paard) opgericht waar paardentandartsen samenkomen voor nascholing. Op de website www.nvvgp.nl is te zien welke paardentandartsen zich hierbij hebben aangesloten, zodat je een goede keuze kunt maken.

Dit artikel is geschreven door paardentandarts Klaartje van Delden. Zij heeft de opleiding tot dierenarts succesvol afgerond en zich daarna volledig toegelegd op de paardentandheelkunde.
Ze is werkzaam in de regio Zuid-Holland en omstreken.

Voor meer informatie en foto’s kun je kijken op de website www.paardentandartskvd.nl.

Wat kost een eigen paard?

/in , , /door

Kosten eigen paard www.PaardenOppasService.nlHet is een hele stap om je eigen paard te kopen. Niet alleen qua verantwoordelijkheid en tijdsinvestering, maar ook qua financiële investering. Naast de aanschaf van het paard en het tuig, wat bij elkaar toch al snel enkele duizenden euro’s kost, zijn er de maandelijks terugkerende kosten van de stalling en het onderhoud. Stalling kost je gemiddeld 250 euro en als je wekelijks lest ben je per maand rond de 100 euro kwijt: Een gemiddelde groepsles op een manege kost € 20,- per uur, een privéles kost gemiddeld € 40,- per uur. Als je ervoor kiest wedstrijden te rijden komen de kosten van een startkaart en inschrijfkosten per proef daar nog overheen.
De hoefsmid moet eens in de twee maanden komen en die rekening bedraagt om en nabij de € 75,-. Daarnaast heb je nog kosten aan gebitsverzorging, wormenkuren, inentingen en evt. dierenartskosten. Het is verstandig om een potje van een paar duizend euro achter de hand te hebben voor als er iets met je paard mocht gebeuren. Als je paard moet worden opgenomen in de paardenkliniek, dan kost je dat al gauw minimaal € 1500,-.

Er zijn verschillende soorten verzekeringen die je kunt afsluiten om je tegen dit soort kosten te verzekeren. De kosten daarvan variëren, afhankelijk van hoeveel je wilt verzekeren.

Staat je paard op een pensionstal, dan betaal je meestal een all-in fee van circa 300 euro (stalling, voer, gebruik van bak en stapmolen, verzekering, entingen, ontwormen). Alleen weidegang hoeft slechts 75 euro per maand te kosten, maar aan een luxe volpension kan je zelfs 500 euro per maand kwijt zijn! Bovengenoemde prijzen zijn een indicatie. Prijzen kunnen per regio verschillen.

Weet dus wel waar je aan begint, want het gaat om serieuze bedragen! Hou ook rekening met het feit dat jouw omstandigheden kunnen veranderen: je wil er eigenlijk niet aan denken, maar kan je je nog steeds een paard veroorloven als je je baan verliest, of minder gaat verdienen? Heb je genoeg geld, ook voor onvoorziene omstandigheden en heb je een leuk paard op het oog? Laat het paard dan voordat je hem koopt zeker keuren door een dierenarts. Het is verstandig om een keuring met foto’s te laten doen. Dit kost wel meer dan een klinische keuring (circa 400 euro in plaats van 150), maar op de foto’s kan een dierenarts zien of er sprake is van gebreken aan de benen, veroorzaakt door bijvoorbeeld artrose of ocd. Meestal betaalt de koper de kosten voor de keuring, maar soms wil de verkoper ook wel meebetalen. Een punt van onderhandeling! Een koopcontract kan je gratis downloaden van het internet. Essentieel in het contract is de clausule over verborgen gebreken zoals kreupelheid, bepaalde karaktereigenschappen en stalgebreken. Mocht je na de koop dit soort zaken constateren, dan is de verkoper verplicht om het paard terug te nemen.

Als je paard aan huis staat, dan zitten de kosten voor het land en de stallen inbegrepen in je hypotheek of huursom: die is maandelijks natuurlijk hoger dan wanneer je geen wei en stallen erbij hebt. De kosten die je kwijt bent aan voeding zijn afhankelijk van het soort paard dat je hebt: een shetlander kost je misschien 30 euro per maand, terwijl een sportpaard je wel 200 euro aan voeding kan kosten.
De paardentandarts kijkt voor  rond de € 15,-/ € 20,- het gebit van je paard na en geeft voor gemiddeld 55 euro een basisbehandeling.
Je zal jouw paard af en toe moeten ontwormen en dat kost gemiddeld € 15,- per spuit (grote paarden hebben mogelijk 2 spuiten per keer nodig). Vroeger werd paardenhouders aangeraden om hun paard iedere twee maanden een wormenkuur te geven. Dat is echter achterhaald. Het is beter om regelmatig mestonderzoek te doen en op basis daarvan zo nodig je paard te ontwormen. Check af en toe bij het uitmesten de vijgen en laat de mest minstens drie keer per jaar testen. Daarnaast is het belangrijk om een goed weidemanagement toe te passen. Op deze manier zal je minder vaak wormenkuren hoeven te geven. Omdat je paard minder medicatie binnenkrijgt, is de kans op resistentie kleiner én je bespaart er kosten mee!

Je zal gemiddeld 2 uur per dag bezig zijn met je paard en dat iedere dag! Natuurlijk wil je ook weleens met vakantie of een dagje weg. Wie zorgt er dan voor je paard? Dan kan je gelukkig een beroep doen op de Paarden Oppas Service!

Met vakantie? Paarden Oppas Service voor je paard!

Zoethout, je moet ervan houden, hebt het nodig of allebei

/in , , /door

Vroeger kocht ik weleens een stokje zoethout bij de snoepwinkel. Dat deden kinderen die in de jaren zestig (of eerder) geboren werden. Heb jij dat ook gedaan? Wist je dat het stokje niet aan een boom groeit, maar een deel van de wortel van de zoethoutstruik is? Je moest echter flink zuigen en kauwen voor je de zoetstof echt kon proeven en in de jaren 70 verving de snoepindustrie het zoethout door snoep wat makkelijker te eten was. Het sap uit de wortel wordt echter nog steeds gebruikt als grondstof voor drop.

Je moet ervan houden, van die smaak. Dat, of je vindt het vies. Er zit niets tussenin. Vond jij zoethout lekker of vond je het smerig?
Als je het eenmaal geproefd hebt, zal je daar een uitgesproken mening over hebben. Maar wist je ook dat zoethout een heilzame werking heeft? Zoethout heeft namelijk een verzachtende werking op de keel, slijmvliezen en luchtwegen. Het ondersteunt het herstel bij een lekkende darm of andere spijsverteringsproblemen, bijnieruitputting en chronische vermoeidheid. Zoethoutextract stimuleert de afgifte van het enzym secretine, wat zorgt voor de bescherming en heropbouw van het maag- darmslijmvlies. Je kunt op een stokje kauwen, of je trekt er thee van. Er zijn ook tabletten verkrijgbaar met zoethoutextract.

Maar waarom verschijnt dit artikel op de pagina van de Paarden Oppas Service? Omdat zoethout ook wordt ingezet om paarden te genezen van verschillende kwalen. Het is een natuurlijke remedie, net als wilg.

Zoethout bevordert de eetlust en helpt tegen misselijkheid. Dus als je paard hoest en niet goed eet, kan je zoethout geven. Je kunt het in poedervorm kopen, en dan kan je het zo over het eten doen. Het mooie van zoethout is dat het helpt om slijm los te maken, zonder dat het het hoesten onderdrukt. Dus je paard kan dan het opgeloste slijm gewoon ophoesten (want dat moet hij toch kwijt!). Het werkt ook krampwerend op de bronchiën, waardoor je paard niet in een kramphoest terecht komt. Prettig. Daarnaast is het ontstekingsremmend en antibacterieel.

Eerder schreven we over paarden die maagzweren krijgen. Dit fenomeen komt vaker voor dan je zou denken en we merken het niet altijd dat een paard een maagzweer heeft. Zoethout werkt dodend op de bacterie die maagzweren veroorzaakt, en aangezien voorkomen beter is dan genezen, zou ik zeggen: geef je paard zoethoutpoeder! Ook als je paard last heeft van maagzuur, of als je paard een geïrriteerde slokdarm heeft, kan je zoethout geven om de slijmvliezen van de luchtwegen en de slokdarm te verzachten.

En als je paard moeite heeft met de bittere smaak van andere supplementen die hij toch moet hebben, kan zoethoutpoeder een oplossing zijn, aangezien de zoete smaak zal overheersen. Het verzacht geïrriteerde slijmvliezen van de luchtwegen waardoor het kan worden gebruikt tegen hoesten.

Waarschuwing: zoethout verhoogt de bloeddruk, dus als je paard al een hoge bloeddruk heeft (bijvoorbeeld als je merrie drachtig is), kan je het beter niet geven. Heeft je paard een lage bloeddruk, dan is het juist goed om zoethout te geven!

De Paarden Oppas Service onderzoekt… Mestena!!

/in /door

Mestena, de naam van een soort kunstmest? Welnee, het gaat hier om een soort paard wat we allemaal kennen: de mustang! Het woord ‘mustang’ komt uit het Spaans: de Spanjaarden gebruiken het woord ‘Mestena’. De Paarden Oppas Service onderzoekt: MustangsMestena betekent ‘zwervend paard’ of ‘eigenaarloos paard’. Voor zover we hebben kunnen nagaan, zwerven de mustangs al ruim 700 jaar over de vlaktes van Noord-Amerika. Ze werden in de 16de eeuw door de Spaanse ontdekkingsreizigers meegebracht naar Amerika. Sommige paarden ontsnapten en de loop der tijd, en er waren er ook die schipbreuken overleefden, zelf naar het vasteland zwommen en daar nieuwe kuddes vormden.

Wist je trouwens dat de evolutie van het paard vanuit de wetenschap één van de best gedocumenteerde en meest beroemde ontwikkelingsprocessen van een diersoort is? Het is niet zo dat er voordat de Spanjaarden kwamen nooit paarden waren geweest in de Verenigde Staten, maar ze waren daar uitgestorven. Fossielen bewijzen dat de voorouders van het paard zo’n tienduizend jaar eerder in Noord-Amerika leefden. Dan praten we over de Eohippus, wat ook wel het dageraadpaard genoemd wordt. Je zult het niet geloven, maar dit paardje was niet groter dan een vos!!! En er waren wel 19 soorten paarden indertijd. Net als de andere roofdieren zagen de mensen van toen in deze paarden niets anders dan een bron van voedsel: uiteindelijk zijn ze allemaal opgepeuzeld!

De Spanjaarden verrijkten in de 16de eeuw het paardloze continent toen zij hun Spaanse Andalusiërs meebrachten, en de Sorraia uit Portugal, alsook de Berbers uit Marokko. Als je kijkt naar de mustangs van nu, herken je soms die rassen in een enkel paard, maar dat is een uitzondering. De meeste mustangs zijn vrij kleine paarden (stokmaat ongeveer 140 cm), met harde hoeven en goede benen. Het zijn hele taaie paarden. De meest voorkomende kleur is vos, maar pinto (alle kleuren platenbont), palomino (goudkleurig paard met witte manen en witte staart), zwart en schimmel komen ook voor. De Indianen ontdekten dat de mustangs heel snel en wendbaar waren. Zij temden de paarden en het feit dat ze paarden konden berijden maakte voor hen de bizonjacht vele malen succesvoller en makkelijker. Hiervan zijn tekeningen gevonden die de Indianen van toen maakten op buffelhuiden. De Indianen waren goede fokkers en zij hechtten veel waarde aan het decoratieve aspect van de kleuren van hun paarden. De bonte paarden met hun bijzondere aftekening waren heel populair en de vlekken hadden voor sommige stammen een speciale betekenis. Tegenwoordig is de Pinto (dit is een verzamelnaam voor alle bonte paarden, waaruit de Paint als ras is ontstaan) het meest gebruikte paard in de Westernsport.

Wist je dat de Indianen de mustangs ook gebruikten als betaalmiddel? Bijvoorbeeld om hun bruid te kopen! Wanneer een opperhoofd stierf, werden zijn paarden gedood om hem te begeleiden naar de ‘andere kant’. Daar moeten we nu toch niet aan denken? Als we nog verder teruggaan in de geschiedenis, naar de tijd van de Farao’s in het oude Egypte, zien we nog een lugubere gewoonte: als een Farao ging trouwen, sneed hij de hals van zijn favoriete hengst door, om hiermee te bewijzen dat zijn bruid hem meer waard was dan zijn kostbaarste bezit!

Niet lang nadat de Indianen de mustangs hadden ontdekt als rijdier, volgden de blanken hun voorbeeld, en zo ontstonden de cowboys met hun paarden. De mustangs waren ideale dieren voor het bij elkaar drijven van kuddes koeien, omdat ze wel leken te kunnen anticiperen wat de koe zou doen en omdat ze zo snel en wendbaar waren. Nu zien we die snelheid en wendbaarheid terug bij de rodeo’s en het Western rijden.

In de loop der tijd zijn de paarden die de Spanjaarden meebrachten weer gekruist met andere rassen, zoals de Volbloed, de Morgan en ook het Friese Paard. Aan het begin van de twintigste eeuw schatte men in dat er 1 tot 2 miljoen wilde paarden waren inde Verenigde Staten, maar er werd op de mustangs gejaagd om hun vlees, om ze te temmen en te verkopen en omdat mensen het land wilden claimen en zo bleven er in de jaren zeventig nog maar 18000 over. Het mustanging (het vangen van paarden uit winstbejag) gebeurde op zeer paardonvriendelijke wijze en het werd zo vaak gedaan dat het erop leek dat de paarden voor de tweede keer zouden worden uitgeroeid in Noord-Amerika. Wist je dat er één vrouw is geweest die dit voorkomen heeft? Ze heet Velma Johnston en werd ‘Wild Horse Annie’ genoemd. Ze voerde een nationale publiciteitscampagne tegen het mustanging, wat in 1971 leidde tot de Wilde Horse and Buroo Act, een wet die het mensen verbood om met vliegtuigen en auto’s op mustangs te jagen. Hiermee werd de mustang een beschermde diersoort, met als waakhond de Bureau of Land Management.

Anno 2016 zijn er nog ‘slechts’ 67.000 wilde paarden in Amerika. Regelmatig worden de paarden bijeengedreven om de paarden te onderzoeken. De merries worden gesteriliseerd, een deel van de gezonde paarden wordt verkocht en de zieke paarden worden dan geslacht. Dit hele proces kost de overheid 50 miljoen dollar per jaar en daarom kwam de regering in september 2016 met het voorstel om enkele tienduizenden mustangs af te laten maken. Ook om overbegrazing te voorkomen en voldoende grasland over te houden voor de andere grazers die de Verenigde Staten rijk zijn. Dit voorstel kreeg echter zoveel kritiek – er ontstond een ware golf van verontwaardiging wereldwijd – dat de overheid het plan om de mustangs massaal te euthaniseren, heeft losgelaten. ¡Viva Mestena!

 

Paarden Oppas Service onderzoekt…de Mangalarga Marchador!

/in /door

De Paarden Oppas Service onderzoekt…de MM!

Terwijl Nederland in de ban van Brazilië is vanwege de Olympische Spelen die daar plaatsvinden, raakte Sandra Oprel, eigenaar van de Paarden Oppas Service, geïntrigeerd door een andere link met Brazilië: de Mangalarga Marchador – het Braziliaanse paard. Velen van jullie hebben nooit eerder van dit specifieke ras gehoord, en als jij tot die meerderheid behoort, zal je je helemaal verbazen over het feit dat dit het op twee na grootste geregistreerde paardenras ter wereld is (na de Arabische volbloed en de Quarter Horse)! In Nederland zal je ze niet vaak tegenkomen – er lopen er slechts 75 rond in ons landje – in Brazilië kom je ze echter om de haverklap tegen.

De Paarden Oppas Service trok naar Haras Campo Verde, waar de Mangalarga Marchador (kortweg MM) gefokt wordt. De naam van de stoeterij doet vermoeden dat onze reisbestemming zich in Brazilië bevond, maar zo ver hoefden we niet te reizen: deze fokkerij is gesitueerd in het Brabantse land. De Nederlandse Helmi Stam-Rademaker vertelt dat ze het ras in 1995 leerde kennen in Duitsland en meteen verkocht was: in 1996 voerde Helmi haar eerste MM in uit Brazilië (Kerze do Cheyenne was de eerste Mangalarga Marchador die voet zette op Nederlandse bodem!). In de daaropvolgende jaren volgden er meer, waar zij vervolgens mee ging fokken. Inmiddels heeft ze al zo’n 40 veulens gefokt.De Paarden Oppas Service onderzoekt de Mangalarga Marchador

Wij vroegen haar wat de Mangalarga Marchador zo bijzonder maakt en Helmi vertelt: “De MMs zijn nieuwsgierig, mensgericht en heel makkelijk in de omgang. Ze stralen rust uit, ook in de kudde, maar neem je ze mee naar buiten voor een bosrit, dan hebben ze duidelijk looplust – die gelukkig goed te regelen is.  Dit paard is ook geschikt voor beginners. Zelfs als je ze een tijdlang niet rijdt (bijvoorbeeld na het veulenen), kan je er een zadel opleggen en dan rij je er zo weer mee weg, de bossen in. Door hun marcha kan je zeer aangenaam in het zadel blijven zitten.”

De marcha is de kenmerkende gang van de MM, die verschilt van de draf wij die kennen, waardoor het op ons overkomt als een wat ongelukkig sukkeldrafje (het is maar waar je aan gewend bent!).  Bij het rijden van endurance wedstrijden wordt de berijder van de Mangalarga Marchador dan ook nogal eens door de jury gevraagd om een extra rondje te rijden voor de start, zodat zij kunnen vaststellen of het paard kreupel is of niet.

De MM wordt in Brazilië voornamelijk gebruikt door veedrijvers die in de marcha lange afstanden rijden. Bij deze gang wordt de ruiter niet opgeworpen, dus je hoeft niet licht te rijden. Dit maakt de Mangalarga Marchador bijzonder geschikt voor mensen met rugproblemen of reuma (de rug, heupen en knieën worden amper belast).

Sandra, die al een aantal jaren niet meer rijdt vanwege de reuma, spitst haar oren. Zou het dan misschien toch nog kunnen? Helmi laat het Sandra graag aan den lijve ondervinden en zadelt een MM hengst. De in de paddock zo rustig ogende hengst heeft weinig aansporing nodig: enthousiast demonstreert hij zijn marcha en Sandra concludeert vol bewondering en verbazing dat dit gangenpaard een uitkomst is voor iemand die normaal gesproken door reumatische klachten niet zou kunnen paardrijden! 

De MM wordt tegenwoordig in Nederland ook ingezet bij Working Equitation. Terloops vertelt Astrid Bongers, collega van Helmi, dat zij dat weekend met haar MM Bijou mee zal doen aan  de Internationale Kampioenschappen in Kootwijkerbroek. Er doen in totaal 3 Mangalarga Marchadors mee. De Working Equitation wedstrijden bestaan uit vier onderdelen: een dressuurproef, een obstakelparcours gereden op stijl (de stijltrail), hetzelfde parcours maar dan gereden op tijd (speedtrail) en het veedrijven. Op het hoogste niveau wordt de Speedtrail afgelegd in galop, waarbij de ruiter het paard met 1 hand bestuurt. Omdat de Mangalarga Marchador al generaties lang ingezet wordt als veedrijver (vanwege zijn uithoudingsvermogen en wendbaarheid) is dit ras hier bijzonder geschikt voor. De MM leent zich ook goed voor de endurance.

De Paarden Oppas Service over de Mangalarga MarchadorDe Mangalarga Marchador is ruim 200 jaar geleden ontstaan door een Portugese Alter Real hengst te kruisen met Berbers en Andalusische merries. ­De Alter Real is een ondersoort van de Lusitano. Hieruit kwam een vriendelijk, werkwillig, elegant rijpaard met een Iberisch voorkomen. Ze hebben prachtige, grote, amandelvormige ogen en middelgrote oren, waarvan de punten naar binnen wijzen. De Mangalarga Marchador heeft een korte, sterke rug, vrijwel even lang als de hals. Zijn stokmaat ligt tussen de 1.40 en 1.58m. De voor de MM kenmerkende marcha is zo comfortabel omdat het zweefmoment ontbreekt: de Mangalarga Marchador heeft altijd 2 of 3 benen aan de grond.­Er zijn 3 verschillende marcha’s, waarbij de laterale en de diagonale beenzetting elkaar afwisselen met momenten van triple beenzetting op de bodem: de Marcha Picada (hierbij overheerst de laterale beweging – deze gang oogt wat ongelukkig, maar is aangenaam voor de ruiter), de Marcha Batida (langere diagonale beenzetting – deze gang lijkt veel op de alom bekende draf) en de Marcha Media of Marcha Ideal (een viertaktgang die tussen de twee eerdergenoemde in ligt).­ Welke marcha een paard beheerst, is genetisch bepaald, maar als zij hier de aanleg voor hebben, kunnen sommige paarden  door de juiste training zelfs meerdere marcha’s tonen.

Er is in Nederland geen stamboek voor de MM. Voor een officiële registratie voor de nakomelingen kan men terecht in Duitsland bij de  stamboeken  in de deelstaten (b.v. Rheinland, Hessen, Hannover). Het Braziliaanse stamboek zet zich al jaren in om het mogelijk te maken om de MM’s in Europa te laten registreren in het Braziliaanse stamboek,  de ABCCMM (Associacao Brasileira dos Criadores do Cavalo Mangalarga Marchador). Er is 6 jaar geleden zelfs een Braziliaanse keurmeester naar Europa gekomen om de MM’s in Nederland, Duitsland en Frankrijk te zien en te registreren. Helaas wil het Ministerie van Landbouw in Brazilië tot op heden nog geen toestemming geven om officiële Braziliaanse stamboekpapieren uit te geven voor de Europese MM’s. Voorlopig moeten de eigenaren van Mangalarga Marchadors in Nederland dus nog steeds uitwijken naar Duitsland om een officiële registratie te verkrijgen voor de nakomelingen van de MM.

Dit weerhoudt Helmi er echter niet van om door te gaan met het fokken van deze bijzondere paarden. Nieuwsgierig geworden naar de Mangalarga Marchador? Neem dan eens een kijkje op de website van Haras Campo Verde. En als jij de trotse eigenaar wil worden van een heuse Mangalarga Marchador, neem dan contact op met Helmi!

Mangalarga Marchador op Paarden Oppas Service

Gezonde tussendoortjes voor je paard

/in , /door

Soms wil je je paard weleens trakteren op iets lekkers tussendoor, ook al krijgt hij wellicht alle bouwstoffen die hij nodig heeft uit het uitgebalanceerde voer wat jij hem geeft. Dan geef je hem bijvoorbeeld een wortel, een appel of een pepermuntje (sommige paarden zijn daar gek op!). Niet ieder paard reageert echter goed op dit soort tussendoortjes. De maag en darmen van mensen kunnen veel meer hebben dan die van paarden: voor het verteringssysteem van een paard is het niet goed om veel afwisseling te hebben in het eten. Dus biedt slechts af en toe iets anders aan, naast het gebruikelijke voer wat je je paard geeft.

De universiteit van Southampton heeft onderzoek gedaan naar wat paarden nou echt lekker vinden. Ze deden dit door telkens één van 15 verschillende smaken door het voer van de proefpaarden te mengen en te kijken hoe zij daarop reageerden. Wat denk je? Wortel op 1? Nee! Banaan kwam voor de paarden op de eerste plaats en de wortel zat niet eens in de top 5! Geef jouw paard maar eens een banaan en kijk hoe hij erop reageert! Smaken verschillen, dus we willen je een lijstje geven van groente – en fruitsoorten die gezond zijn voor je paard, zodat je zelf kunt gaan kijken wat jouw paard nou echt lekker vindt! Maar let op: net zoals bij mensen kunnen sommige paarden ergens allergisch voor zijn. Introduceer nieuwe dingen altijd met mate en blijf opletten hoe je paard reageert.

Paardveilige fruitsoorten:
• Abrikozen (zonder pit)
• Appels (zonder klokhuis)
• Aardbeien, bosbessen en frambozen
• BananenGezonde tussendoortjes - de Paarden Oppas Service adviseert
• Watermeloen of Cantaloupe (wel zonder schil en pitjes geven!)
• Druiven
• Rozijnen
• Mango’s
• Sinaasappels
• Perziken
• Peren
• Ananassen
• Pruimen
• Pompoen

De zaadjes van een appel bevatten de giftige stof arsenicum, dus die kan je beter niet geven. Bovendien zou een paard kunnen stikken in het klokhuis. Je kunt je paard het beste appelschijfjes geven. Hetzelfde geldt voor abrikozen: geef ze de vrucht zonder pit en biedt ze aan in schijfjes.
Geef niet te veel fruit: het moet een tussendoortje blijven wat je maar af en toe geeft. Te veel kan schadelijk zijn, in het bijzonder voor paarden die gevoelig zijn voor zomereczeem of hoefbevangenheid.

Paardveilige groentesoorten
Wortels zijn goed, sla, selderij en sperziebonen of peultjes mag ook, maar geef je paard geen uien, broccoli, kool/bloemkool of spruitjes. De tomatenplant behoort tot de nachtschadefamilie, die niet goed is voor paarden. Maar de tomaat zelf mag weer wel. Ook de avocado behoeft enige uitleg: de vrucht zelf is paardveilig, maar de schil, pit en bladeren zijn giftig.
Gekookte of rauwe groente maakt ook nog uit: af en toe een gekookte aardappel kan geen kwaad, maar geef je paard nooit rauwe aardappelen.
Snij wortels in de lengte, niet in de breedte, om slokdarmverstopping te voorkomen.

Ook hier geldt weer: niet te veel! Te veel prei of knoflook kan leiden tot diarree, koorts en zelfs nierontsteking, bloedarmoede of ontstekingen in het maagdarmstelsel. Paarden die wat te zwaar zijn, kan je beter geen fruit geven, want daar zitten toch weer suikers in (dat geldt ook voor appels en wortels!). Je zou hen bijvoorbeeld wel wat appelschillen kunnen geven.

Wil je het speciaal maken? Biedt dan een aantal verschillende groente- en fruitsoorten aan in een mix. Je kunt er een vrolijke fruitsalade van maken, waar je eventueel nog wat muesli doorheen kunt doen. Of je pureert het eens, voor de verandering! Je kunt je paard ook laten ‘koekhappen’ naar het fruit en de groente, door het aan een touw te rijgen en op te hangen in de stal. In de wei kan je de slinger aan de takken van een boom hangen!

Heb je een paard op leeftijd, pas dan op voor verstikkingsgevaar, want zij kunnen vaak niet meer zo goed meer kauwen. Geef ze kleinere stukjes of gewelde vruchten. Appelmoes valt bij de senioren zeer in de smaak. Zorg dan wel dat je de appels zelf pureert, en niet de appelmoes uit de pot geeft, aangezien daar over het algemeen veel suiker aan is toegevoegd.

Nogmaals: introduceer nieuwe dingen altijd met mate en blijf opletten hoe je paard reageert!

Rotstraal: hoe je het kunt voorkomen en genezen

/in , , /door

Rotstraal, wat is het en wat doe je ertegen?

Rotstraal wordt ook wel hoefrotonsteking genoemd en het ontstaat door een bacteriële infectie in de straalgroeves. De infectie eet als het ware de straal weg en er kan stinkend, grijs vocht uit de groeves komen. Het hoorn wordt zacht en donker van kleur, terwijl een gezonde straal bij witte hoeven gelig is en bij donkere hoeven grijs. Als je ziet dat er vocht uit de hoeven komt (misschien ruik je de ontsteking eerder dan je hem ziet!), is het zaak om er zo snel mogelijk een hoefsmid bij te laten komen, want zonder behandeling kan rotstraal leiden tot kreupelheid en zelfs tot hoefkanker! De hoefsmid zal de rotte delen wegsnijden en doordat er dan lucht bij komt, zullen de bacteriën afsterven. Een hoefsmid die natuurlijk bekapt is aan te raden: de straalgroeven worden door hem/haar veel breder gezet, waardoor de zuurstof bij de kern kan komen. Hij  kan ook een gaatje boren in de hoef, waar je dan als nabehandeling kopersulfaat (koperzout van zwavelzuur) of betadine in kunt spuiten.

Zelf kan je jouw paard met de geïnfecteerde hoef in een sodabadje zetten en daarna wat jodium op de besmette delen doen. De sodaoplossing (8 handjes soda opgelost in 10 liter water) kan je ook met een spons Duo Protection Hoevenvet te koop bij de Paarden Oppas Serviceaanbrengen, of je giet het in een spuitbus, zodat je het op de straal kunt spuiten. Na het bekappen kan je de staalgroeven 2 à 3 keer per week insmeren met Hoevenvet van Duo Protection. Dit voedt en beschermt, zonder af te sluiten. Sowieso goed om regelmatig te gebruiken voor het onderhoud van de hoeven van je paard, om problemen te voorkomen. Duo Protection is onderzocht door onderzoeksinstituut TNO en het is onomstotelijk bewezen dat Duo Protection de hoeven verbetert, onderhoudt en sterker maakt. Voor de nabehandeling van hoefrot kan je ook Egyptische zalf en Dry Feet van Cavalor gebruiken, maar wij raden Hoevenvet van Duo Protection aan.

Medical Honey van MediHoney nu te koop bij de Paarden Oppas ServiceEen ander middel wat effectief is bij rotstraal is Medical Honey. Dit product van MEDIHONEY® is, net als het bovengenoemde hoevenvet, te koop in de Shop van de Paarden Oppas Service. Medical Honey is samengesteld uit 100% gereinigde en gesteriliseerde Manuka honing. MEDIHONEY® antibacteriële honing is vrij dun en vloeibaar en daardoor uitermate geschikt voor diepere wonden, of voor het bereiken van diepe groeven zoals bij rotstraal. De honing is eenvoudig aan te brengen en laat zich gemakkelijk wegspoelen tijdens verbandwisselingen.

Hoefrotontsteking kan ontstaan als je paard langere tijd op een natte bodem staat, waardoor de hoef week wordt en daarmee vatbaar voor een bacteriële infectie. Op het land kan dit ook gebeuren als je paard langdurig op nat gras staat, of op een wei met veel modder.

Voorkomen is beter dan genezen!
Haal daarom regelmatig de natte plekken uit de stal en strooi goed op met een dikke laag stro. Eventueel kan je ook houtsnippers of vlas gebruiken: dat absorbeert de urine van je paard goed. Maak de hoeven van je paard iedere dag goed schoon en zorg dat ze droog zijn. Laat de hoeven regelmatig bekappen en zorg voor een goede schuilstal op het land, zodat je paard niet te lang in de nattigheid hoeft te staan.

Wist je dat zeewater ook heel goed is voor de hoeven? En een strandrit is geen straf! Het zout zuivert en ontsmet. Maar let op: de Nederlandse stranden worden regelmatig opgespoten en dan is het gevaarlijk om een strandrit te maken, in verband met drijfzand. Meestal staan er dan  waarschuwingsborden, maar niet altijd, dus het is zaak zelf in de gaten te houden wanneer het strand wordt opgespoten. Opspuiten doet de Rijkswaterstaat om het strand te behouden: door de wind en de stroming verdwijnt er veel zand in de zee en dat wordt van tijd tot tijd opgezogen en weer op het strand gespoten.

Hier lees je wanneer er waar kustonderhoud gedaan wordt: klik hier.

PAARDENQUIZ!

/in , /door

PAARDENQUIZ

PaardenquizRuiterbewijs Paarden Oppas Service

Wat weet jij over paarden, paardrijden en rijden in het verkeer? Doe de KNHS Paardenquiz!

1. Wat ben je als ruiter in het verkeer?
a. Ruiter natuurlijk!
b. Wandelaar.
c. Bestuurder.

2. Wat is de werking van een watertrens?
a. Door de losse ringen werkt het mondstuk van dit bit vriendelijk in op de paardenmond.
b. Die maakt dat een automatische drinkbak steeds weer vol water loopt.
c. Deze smalle strook water onder een hindernis maakt de sprong moeilijker.

3. Waar moet jij met je paard rijden op een provinciale weg?
a. In de berm of aan de rechterkant
b. In de berm of op het fietspad,
c. Daar mag je niet komen.

4. Jij rijdt met je paard op een kruising. Van rechts komt een automobilist vanaf een zandpad. Wie heeft er voorrang?
a. De automobilist, want auto’s hebben voorrang op paarden.
b. De automobilist, want die komt van rechts.
c. Jij, want de automobilist rijdt op een onverharde weg.

5. Je rijdt in draf op een ruiterpad en er komt je een wandelaar tegemoet. Wat doe je?
a. In draf blijven rijden, maar wel ruimte geven aan de wandelaar.
b. In stap gaan rijden en ruimte geven aan de wandelaar.
c. In draf blijven rijden en geen ruimte geven aan de wandelaar, want het is een ruiterpad.

6. Wat is het verschil tussen een verbods- en een gebodsbord?
a. Een verbodsbord betekent dat je een straat niet in mag. Een gebodsbord zegt dat je voorrang hebt.
b. Een verbodsbord betekent dat je iets niet mag doen. Een gebodsbord zegt juist dat je iets wel moet doen in het verkeer.
c. een verbodsbord is blauw, een gebodsbord is rood.

7. Wat doe je als je gaat draven in het verkeer?
a. Dat kan je beter niet doen. Stappen is veiliger.
b. Over je schouder kijken om te controleren of je wordt ingehaald.
c. De paarden naast elkaar laten lopen of midden op de rijbaan gaan rijden, zodat het overige verkeer niet voorbij kan.

8. Welk van de onderstaande lekkernijen is giftig voor een paard?
a. Pepermunt.
b. Banaan.
c. Chocola.

Weet je meerdere antwoorden niet? Dan is het hoog tijd dat je je KNHS Ruiterbewijs gaat halen!

Daarmee krijg je gratis toegang tot opfriscursussen en bijscholingen, aantrekkelijke kortingen op paardensportevenementen, een abonnement op Paard & Sport, toegang tot unieke natuurgebieden en nog veel meer!
Kijk voor meer informatie op www. knhsruiterbewijs.nl

Antwoorden:
1c, 2a, 3b, 4c, 5b, 6a, 7b, 8b, 9b, 10c.

 

 

Voldoet jouw trailer aan de veiligheidseisen?

/in , , /door

DRINGENDE OPROEP voor mensen die een trailer gebruiken!

Het Algemeen Dagblad berichtte vanmorgen (13 juni 2016) dat de Bovag het afgelopen weekend paardentrailers controleerde bij een paardenwedstrijd in Rosmalen. De bevindingen waren schokkend! Van de 54 onderzochte trailers waren er maar 9 goedgekeurd, en dat waren trailers die net nieuw waren of net een beurt hadden gehad.Traileronderzoek Paarden Oppas Service

Bij een kwart van de wagens was de vloer zo verrot dat het paard er doorheen zou kunnen zakken en meer dan de helft van de trailers hadden slechte remmen en banden. Sommige banden waren zo versleten dat er scheuren in zaten en ze helemaal geen profiel meer hadden, waardoor de kans op slipgevaar heel groot is. 27 wagens hadden verkeerd bevestigde of met plakband en/of ijzerdraad gerepareerde breekkabels.
Mensen, waar zijn we mee bezig?

Laat de liefde voor je paard spreken door je trailer goed na te laten kijken, want dit is levensgevaarlijk! We hebben al teveel verhalen gehoord van paarden die op de snelweg door de bodem van de trailer zakken omdat deze verrot bleek te zijn, of trailers die scharen/slippen omdat de banden zo glad zijn. Meestal overleven de paarden het niet, of ze zijn zo zwaar gewond dat ze afgemaakt moeten worden.

Staat jouw trailer veel buiten op een onbeschutte plek? Door de zon kunnen je banden uitdrogen en daardoor kunnen er haarscheuren in komen. Gevolg: kans op een klapband! Je moet er niet aan denken dat dit gebeurt terwijl je met je paard in de trailer onderweg bent!

Hierbij een DRINGENDE oproep: laat je trailer deze week nog nakijken en hou hem in goede staat, anders ben je echt heel onverantwoord bezig! Het is tijd voor een APK voor trailers, maar wacht daar niet op! Jij bent verantwoordelijk voor jouw paard en je mag hem/haar (en andere weggebruikers) niet in gevaar brengen door je nalatigheid.

Is je trailer gekeurd, doe dan zelf nog de nodige controles voordat je wegrijdt met je trailer: draai voor je wegrijdt het neuswieltje omhoog en zorg dat je alle kabels goed hebt bevestigd. Check altijd even of de verlichting goed werkt!

Deel dit bericht alsjeblieft zoveel mogelijk, uit liefde voor het paard!

 

Trekkracht van je auto
Ga ook eens na of je auto wel genoeg trekkracht heeft voor jouw trailer. Hou daarbij niet alleen rekening met het gewicht van de trailer zelf, maar ook met het gewicht van je paard. Ga vooral eens naar een weegbrug om je trailer beladen te wegen. Op de papieren van de trailer staat het leeggewicht, maar dat is over het algemeen zonder het hoofdseparatierek, de trapbescherming en het reservewiel. Hou er ook rekening mee dat je paard per seizoen lichter/zwaarder kan zijn, afhankelijk van de hoeveelheid voeding en beweging die hij krijgt. De zadels, dekens, het voer en water wat je meeneemt zorgt ook nog eens voor flink wat extra kilo’s.

Het is verstandig om uit te gaan van een trekgewicht van 1500kg. Daarmee kan je vrijwel alle 1½ paardentrailers trekken. Heb je een grotere trailer, dan heb je een trekkracht van 2000 kg nodig, bij voorkeur met vierwielaandrijving. Rij je veel op onverhard terrein, dan zal je meer trekkracht nodig hebben. Een zwaardere auto zorgt voor meer stabiliteit op de weg.

Bijna wekelijks gebeuren en ongelukken met aanhangwagens en trailers door een onjuiste verhouding tussen de gewichten, dus neem dit vooral niet te licht op!